Bir ömür ki direnir, satmaz aşkını

…
Kayıp bir atlasta
Yolcusuyum uzak yolların
Tarihimdir ayrılıklar ve yalnızlıklar…
Yaşanan küçük yolcukların büyük serüveniydi ömrüm… Yolculuklarım hayatın ta içine yapılan yolculuklar toplamı… Büyük aşklar yolculuklarla mı başlar… Anlayan çıkar mı acaba ya da birinin anlaması için hangi dille yazmalıyım bir ömrün maceralarını… Yaşamın ortasına düşmüş birer damlaydık, damlaya damlaya bir göl olamadık… sevdik sevildik ama hep yenildik, yinede hiç vazgeçmedik insan olmanın direncinden… Yürüdük zamanın solgun denizlerinde, geçtiğimiz her kent bizimle aydınlandı… Kapkaranlık bir çağın ortasına düşmüş romantik gezginlerdik, Hep bir ütopyamız oldu ve biz koştuk hep onun peşinden… Çoğalamayan çoğaltılmayan ömrüm savur şimdi kendini dağlar taşlara, vur kendini hüzün bulutlarına, sağanak olsun yağsın…

...

Bir ömür ki tufan, gider destan destan yalnızlıklara

Güneş yağmurları altında anadan doğma çırıl çıplak

Ayrılıklara gebe, özlemlere vurgun bir deli, bir acemi

Saplanır çığlığı acı ile yoğrulmuş gecelerin kara bahtlı bağırına

...


Bir ömür ki çalınmış dalında sevdaları

Delik deşik edilmiş bir bir ömür sayfaları

Sol tarafından yaralı, ölüme tutsak bir ceylan misali

Günden geceye ayrılıklara yağıyor ölmeyen cesedine

...


Bir ömür ki gözleri bakar İstanbul’un gözlerine

Ağla gözlerim ağla vefasız çıktı zamanlar

Yakar bütün aşkların çığlığı yüreğini derinliklerini

Düş yollara düş, göçmen bir kuştur artık yüreğin

...


Bir ömür ki yüreğini sevda ateşiyle ısıtan

Günü gelir patlar yüreğinin kızgın lavları

Akar, delip geçer hasretlerin çıkmaz sokaklarını

İnat eder, umut eker taze bahar dallarına

...


Bir ömür ki yangın yeri sıra sıra gönül dağları

Akıp gider sular gibi zaman dehlizlerinin karanlık kuytuluklarına

Bir ömür ki sevdalı hayata, bir ömürden bir ömre sonsuz bir aşkla

Bir ömür ki sevdası sulara, rüzgarlara yazılmış

...


Bir ömür ki…

İnat eder…

Umut eder …

Direnir satmaz aşkını…

...


Bekle bizi İstanbul bekle

Bir gün dönecek sevdalılar