Çocuk avuçlarında su olmak

Yine şehirden kaçışlarım.
Uyandığımda burun ucunda yıldızları görmek için, eksoz dumanından yoksun bisikletimle pedal çeviriyorum.
Kıvrılan yollardan süzülürken, kamyon şöförlerinin selamlarıyla yol alıyorum. Sırt çantamın ağırlığında ne vakit yorgunluk hissetsem bedenimde, 'kaçmak güzeldir bazen' diye mırıldanıyorum. Ne dudaklarımda yarım kalmış bir sevda kıyısından, nede zamansız gidenlerin limanından, aşkın ızdırabından, tutkunun acıdan sıyrılmak için değil, hayatla sevişmek için gidiyorum.

Gün doğumu seyrini bıraktığım o yere...

Adını o an bilmediğin bir köyün içersinden geçiyorum. Susuz kalışımdan olsa gerek önce çeşmesi dikkatimi çekiyor, sonrasın da çeşme yanında ki tarlada top koşturan çocuklar. Gözüm takılıyor heyecanla koşuşturmalarına. Organize olmaya çalışıyorlar, kayıplarında çocuk çığlıkları, çocuk öfkesinin sesi yükseliyor. Eğer galip gelicek bir şeyler yapmışlarsa, anlatılmaz bir heyecanla kucaklaşıyorlar ve muzur bir gülümseme karşı takım oyuncusuna.

Ben henüz oyunun bittiğini anlayamadan onlar kahkahayla çeşmeye doğru koşmaya başlıyorlar. Yine kahkahalar ve heyecanlı bir telaş: suyu önce yudumlamak için değil en hızlı çeşmeye yetişen olmak için. Geniş alınlarına, kısa kesilmiş saçları arasından terler süzülüyor. Çocuğunun yanakları elma kırmızısı, gamzeleri belirgin gülümsüyorlar. Yarı çıplak bedenleri, kısa pantolonları, yırtılmış yerleri acemi dikişler atılmış spor ayakkabıları. Dizlerinde eski yada yeni yara izi olmayanı yok gibi. Çeşme yanında oturup, acele etmeden garip bir nezaketle, su içmek için birbirlerini bekliyorlar. 'Önce yudumlamak için değil, en hızlı çeşmeye yetişen olmak için'

Küçük ellerini birleştiriyor çeşme başına geçen çocuk. Avuç içine biriktiriyor suyu, dudaklarına taşıyor avuçlarını,
yudum yudum, her damlasından zevk alarak içiyor. Su yaşam enerjesine dönüşüyor sanki, su gülümseme nedeni oluyor, su hayat gibi. İlk keşfedişi gibi, kelimelerle ifade edilemeyecek bir mutluluk doluyor çocuk gözlerine...

Seyrederken çocukları, hayat günlüğümün önceki satırlarına dönüyorum. Kimi zaman musiki kimi zaman caz kimi zaman suryani ve ermeni müziği eşliğinde, kadife ruhlu kadınlarımla, markasını telafüz edemediğim şarapları yudumladığım zamana gidiyorum. Renkleri değişen farklı bakışların takibinde, kadehin içersinde önce yuvarlayıp sonrasında dudak ucunda tadına bakarak, mimiklerimle servisine musade edişlerim geliyor aklıma. Adını bilmediğim halde masa geçişlerinde selamlaştığım insanlar, garip bir aristokrak nezaketi, bedene uymayan sıkı bir ceketi taşır gibi. Hangi kültüre ait olduğunu bilmeden, sergilenen tiyatral gösteri: samimi olmayan burjuva, asil, soylu gülümsemesi...

Çocuk sesleriyle çeşme başına dönmeye çalışıyorum yine: günlüğümün satırları izin vermiyor. Çocuklar ayrı bir heyecanla hangi golü en iyi kimin attığının tartışmasını yaparken, ben, iznim olmasada hayat günlüğümün içersinde kayboluyorum. Köşe başı meyhaneleri. Dekorderden yayımlanan derbi heyecanlarında, soluksuz, ağzımın içersinde adam olana yakışmayan küfürlerle, yaşadığımız kriz geçişleri. 'Benim ki Arjantin şok olsun' diye siparis edilen biralar ve yağın içersinde süzülen az kızarmış, kabuklu soyulmuş patates kızartmaları. Bayatlamış fındıkları avuç avuç tüketen, erken emekliye ayrılmış adamlar. Göl sevinçlerimizde 'budur' diyerek tanımadığım terlemiş, nikotin kokan bedenlere sevgili gibi sarılışlarım. Asgari yaşamlara uygun, asgari sevinçlerde, yaşadığımız asgari heyecanlar. Bir takımın renklerini kendi cumhuriyetinin bayrağının rengi gibi kabul edişler ve mekanı ayakta duramayarak dostların koltun altında terk edişler.

Çocuk sesleri geliyor yine kulağıma, bu sefer daha istekli sıyrılıyorum günlük satırlarından. Çeşme başında hala
suya doyamamışlar. Aynı keyfi alarak yudumluyorlar, avuç içi gülümsemelerinde. Gamzeleri, gözleri sanki
Tanrının gülümsemesi içlerinde yaşar gibi...

İnanılmaz ama anason kokusu geliyor burnuma. Anason kokan kadınların, iki dudak arası aşklarını dinlediğim zamanlar geliyor aklıma. Kim hangi aslanı sağdıda sütünü koydu masamıza ve buzu yanında. Balıklar oltaya gelmese, yada yakalanmasa bir balıkçı ağına, sohbetler yarım kalırmıydı aceba. Yarım kalan hayatın satırlarını anlatıyor, isyankarlığını ilan eden adamlar ve güz zamanı şiirler okuyor kahverengi bakan kadınlar. Markası değişen, su katılmış anason kokan sütü yudumluyorum 'hayat budur' diye yüksek ses türkülere eşlik ediyorum.
Depozitosu ödenmiş, kiralık aşklarımı bende sohbet arası anlatıyorum ve ne zaman o masadan kalsam ben ...

- Abi
- ...
- Abii su içcen mi? **
- İçerim ben çocuklar siz için de.
- Abi sen kimlere geldin? *
- Kimseye, yani sizin köye gelmedim yolum daha var
- Nereye gidiyorsun ki **
- ...ne gidiyorum
- üfff orası buraya çok uzak ki biz dedemle trenle gitmiştik bayramda kaç saat sürmüştü *
- Eh bende yavaş yavaş giderim işte
- Abi senin araban yokmu ***
- yok
- paran yokmu **
- var biraz harçlığım
- o zaman niye otobüse binmiyorsun **
- otobüse binseydim şu yukarda ki otobandan geçiyor olurdum, o zamanda sizlerle sohbet edemezdim, çeşmenizden şu içemezdim.
- Gezgin oğlum bu ben anladım.****
- yok oğlum bisikletçiler varya onlardan*
- abi sen ne iş yapıyon**
- bir şeyler yapıyorum işte
- ajanmısın sen*
- çok film seyrediyorsunuz çocuklar
- ya abi sen yorulmayacak mısın**
- yorulmam için sizin oyun oynarken hayattan aldığınız zevki almalıyım. O yüzden daha yorulmam ben.
- gel bizimle top oyna o zaman yazık valla sana o kadar yol *
- benim amcamın traktörü var otobüslere kadar götürür o seni**
- o zaman söyle yapalım ben önce kana kana biraz su içim. Özlemişim suyun tadını sonra takımlara ayrılıp yeni maç yapalım.
- tamam bizim takımdan ol ama*
- olmaz oğlum abi bizim takımdan**
- abi iki kişilik diğer takım bir kişi fazla olsun***
- abi bana pas at sen ben iyi oynarım *
- abi sen bizim takıma gel ya**
- yaa abi
- abi ...
- abi ..
- abi .

...
..
.