Daha dün gibi

Daha dün gibi. Doğacaklarını öğrendiğimde duyduğum şaşkınlık, sevinç, tarifsiz duygular..

Daha dün gibi . O güzel Eylül ve Haziran geceleri.

Daha dün gibi..

Ama dün değil. Büyüdü artık benim çocuklarım. Kendi işlerini görür, kendi yollarını çizer oldular.

**

İki yaşındaki çocuğunu tehlikelerden korur insan, tutar elinden  çeker. 22 yaşında da korumak ister, 32 yaşında da - çünkü o annedir, babadır- ama tutamaz elinden çoğu zaman, çekemez. Büyümüştür artık o. Kendi yaşamı, kendi fikirleri, kendi doğruları  vardır doğal olarak.

Herkes kendi payına yaşarmış, kendi düşünceleri, kendi gerçekleri ve kendi hayalleriyle. Öyleyse eğer, nasıl yönlendirebilirsin hayalleri, çocuğununkiler  olsa bile.

Yıllar öğretiyor insana neyin ne olduğunu. Yıllar geçtikçe görmeye, yaşadıkça öğrenmeye başlıyorsun. ''Su insanı boğar, ateş ise yakarmış '' dediği gibi ozanın, herşeyi yaşadıkça, başına geldikçe anlıyorsun. Ama anne- baba olunca bekleyemezsin o kadar! Kaç yaşında olursa olsun çocuğun, kıyamazsın ona. Kendi bildiğince önlem almaya çalışırsın önceden, su boğar insanı oğlum, ateş yakar insanı kızım dersin. İstersin  ki bilsin ne kadar yaklaşacağını, ister ki bilsin nerede duracağını. Sırf canı yanmasın diye, üzülmesin diye, o bakmaya doyamadığın gözlerden yaşlar süzülmesin diye. Oysa büyümüştür, kendi kararlarını verecek, kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenecek, yeni yaşamlara kanat çırpacaktır, zor gelir kabullenmek.

**

Üzerine titrediğin, senden can bulanın seninle ne kadar kalacağını, ne kadar senin olacağını bilirsin de, bilmek istemezsin. İnsanın sevdikleriyle birlikte geçirdiği süre sanıldığı kadar uzun değildir gerçekte. Çocuklarınla da öyle. Su verdiğin, süt verdiğin, hastalandığında yanıbaşında sabahladığın, elinden tutup okula götürdüğün çocuğun kaç yıl yanında kalacaktır ki. Diyemezsin hep bir arada olalım, olanaksızdır bu, kendinden bilirsin. Bu nedenle her gün ilk gündür birlikte olunan, her gün son gündür birlikte olunan. Yine bu nedenle, an gelir delicesine bir özlem, bir sarılma duygusu sarar insanı, yan odada olsan bile. Alıp içine sokasın gelir sanki yitiriverecekmişsin gibi. Gidip  öpüverirsin o duyguyla, şaşkın bakışlar arasında.Anlam verilemez çoğu zaman bu davranışlara.

Sevmek güzel şeydir, belki daha güzeldir sevilmek.Tek başına kalmak zordur ama daha zordur kalabalığın içinde yalnızlık duymak. Bu yüzden belki de sevildiklerini hissettirmeye çalışır çocuklarına  anne-babalar. Ve belki de bu yüzden yalnızlık  duygusunu hiç hissetmeyecekleri bir yaşamları olsun isterler.

***

Daha dün gibidir   yaşamımıza katıldıkları  günler.

Daha dün gibidir  dünyamızı ışıldatışları.

Daha dün gibi...