Deniz köpüğü/ Beyaz taş

Sıcak bir yaz günü...
Öğle vakti, yürümekten ve sıcaktan iyice bunalan delikanlı, bir ağaç altına gelince durur. Bağdaş kurup oturur ve azığını çıkarıp torbasından yemeğe başlar. Tam bu sırada ayak ucunda, toprakta bir delik farkeder. Küçük bir köstebek, delikten güç bela beyaz bir taş çıkarmaya çalışıyordur. Çıkarmayı başarınca oynamaya başlar bu küçük beyaz taş ile.

Delikanlı merakla uzanır, köstebeğin önünden alır taşı, beyazlığına hayran kalır. Elinde tutar, parmakları arasında gezdirir. Eline gelen pütürlü kısımları yoketmek ister ve çakısıyla ilk hamleyi yapar.

Daha ilk darbede bir feryat kaplar ortalığı ''nasıl kıydın bana ?..''

Elinden fırlayan taşa bakakalan delikanlı, taşın beyazlar içinde güzeller güzeli bir kıza dönüştüğünü görür.
Gözlerine inanamaz.
Sanki o da taş olur, kalır.

Beyazlar içindeki güzeller güzeli de aynı hızla küçülür, yeniden bir taş olur, yuvarlana yuvarlana yeryüzüne çıktığı deliğe girer.

Delikanlı büyülenmiştir.
Kendini toplar ve deliğin başına diz çöker.
Toprağı eşelemeye başlar, çılgın gibidir.

Ay batar, gün doğar.

Günler, geceler geçer.

Köylüler haber alamayınca aramaya koyulur.
Derken bir gün, yerin kat kat altında bir kuyuda bulurlar onu.
Avucundaki beyaz taşı sımsıkı tutmaktadır, cansız eli...

Beyaz taşın efsanesidir bu.

Yüzyıllardır anlatılır.
Daracık kuyulardan çıkarılır, beyaz taşlar...
Nice emekle.

Dünyanın ''deniz köpüğü-meerschaum'' diye bildiği beyaz taş, ülkemizde Eskişehir 'in köylerinde çıkarılmakta.
Üç asırdır yaşam kaynağı olmuş köylülerimize.
Kuyular kazılmış , bilek gücü ile çoğu derinden derine, toprak ananın kucağından kazarak alıp beyaz taşları, yeryüzüne çıkıp sermişler pazar yerine.
Toprak altında karpit ışığında , tecrübe ve hisleriyle yol açmışlar.

Belki evlerinizde bir köşede süs olmuş durmakta, beyazın aydınlığında efsane can bulmakta...

Efsanenin kahramanı beyaz taş, LÜLETAŞIdır.
Sevgimle