Don Kişot bir monolog

sonbaharın tutarsız tutkusu,
göç yolunun susuz kalmış kırlangıcı,
oyuncakçı camını çatlatan haylaz çocuğun yankısı,
yankısını yitirmiş sokağın sancısı,
sanmak diye bir kelimenin çaresiz varlığı,
varlığımı örten gecenin karanlık sessizliği,
ses
ve
siz
ve
düşteki sis
sahi
siz
kimdiniz
kimliğime kimden izin alarak girdiniz
git...
in...
iz...