Dostluk ne demekti?

Dostluk diyince ne anlıyorsunuz? Ben onu tarif edecek söz bulamıyorum. Bunun nedenini çok merak ediyorum aslında. Ama bir türlü bumlamıyorum.

Dostluk, arkadaşlıktan da ötedir. Uğruna canını verenler bile vardır. Bir radyo programında şu sözü duymuştum: Arkadaş yaz ortasında kış getirendir; dostsa çöl ortasında su getirendir.

İnsanın dostunun, dostlarının olması çok güzel. Sıkıldığınız, dertleşmek istediğiniz zaman yanınızda ‘her zaman’ birilerinin olabilmesi insana güç veriyor. Dost, her zaman yanında olan da değildir. Örneğin; sıkıldığınız zaman bir telefon edip arayabildiğiniz kişi dostunuzdur. Yoksa yanında olan dersek yanlış olur. Çünkü o anda yanınızda birçok kişi olabilir yani…

Çevrenizdeki herkes arkadaşınız olabilir. Ama dost, kardeş bellediğiniz kişilerdir. Böyle kişiler öyle herkes olamaz.

Ben bu sene tanıdım dostlarımı. Arkadaşlarım çok var. Ama dostlarım belirli kişilerden oluşuyor. Biraz geç oldu dostlarımı bulmam. Ama ben dostlarımı bulduğum zaman bırakmam bir daha. Onlar beni bıraksalar bile…

Unutmam onları yani unutamam. Anılarımız var çünkü. İnsanı ayakta tutan anılardır ya; bizi de birbirimizden ayırmayacak tek şey anılarımız olur. Geçirdiğimiz o günler ne kadar kötü de olsa güzel de olsa unutulur mu hiç?

Birimiz üzüldüğümüz zaman hepimiz üzülürüz… Hepimiz derken; Melek, Özge, Kübra, Sibel ve ben.

Biz tam beş kız… O kadar güzel öyle şeyler yaşadık ki anlatamam. Çünkü o güzel şeyleri anlatacak sözcük bulamam.

Dostluk çok güzel…

‘Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için’ diye bir söz var ya o söz tam bizlik… Örneğin; sinemaya girmek istesek dördümüzün ailesi izin verip, birimizinki vermezse o sinema fikri unutulur. Dostluk böyle bir şey işte…

Hepimizin farklı özellikleri var. Melek; ismi gibi melek gibidir. Süslüdür. Çok güler yüzlüdür. Melektir işte… Daha ne diyebilirim ki…

Özge; ne kadar ders çalışmıyorum dese de başaran tiplerdendir. Nasıl yapıyor hiç anlamıyorum. Ama o da çok iyidir. Dertleşmek için bire birdir. Anladı o beni…J

Sibel; ayna güzelidir. Yani o kadar güzeldir ki bakınca ayna çatlayacak sanki…Prenses gibidir...

Kübra; birtanedir o. Biraz çatlak olsa da tertemiz bir kalbi vardır. Kimseye söylemeyin ama birazcık inektir.

Benim dostlarımın hepsi birbirinden tatlıdır. Ayırmaya kalksam ayıramıyorum. Çünkü hepsi birbirinden değerlidir benim için.

Bu yazım onlara gitsin. Okuyacaklarını biliyorum. Kızlar, unutmayın ki siz hiç unutulmayacaksınız.

Dostluk neydi?

Dostluk, hiç unutmayan ve unutulmayandı.

Özge’m; inşallah Bornova Anadolu’yu kazınırsın. Sen yaparsın…

Sibel’im, aşiretimin prensesi; sen de eminim ki istediğin yeri tutturacaksın. İleride çok iyi bir iç mimar olacaksın. Her zaman söylemem bak bunu.

Melek’im ve Kübik’im İzmir Kız Lisesi’nde buluşmak üzere…

Sizi çoookk ama çoookk seviyorum.