Fuzuli değil gerekli !.

FUZULİ

Fuzuli işlerlerle uğraşmayı sevdiğimden olacak, Divan Edebiyatı’nın bu en en önemli şairinin adının neden FUZULİ olduğunu merak ettim bu kez.

Öğrendim ki, FUZULİ adını ona kimse vermemiş, kendi almış, bilerek. Asıl adı Mehmet Süleyman'mış.

Kendi şiirlerinin başkalarıyla, başkalarınınkinin de kendisiyle karıştırılmaması için bu ismi aldığını, böyle bir takma adı kimsenin beğenmeyeceğini düşünmüş ve bunu kendi yazdığı Farsça Divan'da açıklamış.
Ama "işe yaramayan", "gereksiz" gibi anlamlara gelen "fuzûlî" sözcüğünün başka bir anlamı da "erdem"miş. Onun bu iki kaşıt anlamdan yararlanmak amacını güttüğünü ileri sürenler de varmış.
Fuzûlî iyi bir öğrenim görmüş, özellikle İslam bilimleri, tasavvuf, İran edebiyatı konularında çalışmalar yapmıştır. Şiirlerinde görülen kavramlardan simya, gökbilim konularıyla ilgilendiği, İslam ülkelerinde pek yaygın olan ve gelecekteki olayları bildirmeyi amaçlayan "gizli bilimler"le ilişkili bulunduğu anlaşılmaktadır

Türkçe, Arapça, Farsça divanlarında bulunan şiirleri, bu üç dili de çok iyi kullandığını, onların bütün inceliklerini kavradığını göstermektedir.

Ona göre şiirin özünü sevgi, temelini bilim oluşturur. "Bilimsiz şiir temelsiz duvar gibidir, temelsiz duvar da değersizdir" anlayışından yola çıkarak sevgiyi evrenin özünü kuran bir öğe diye anlar, bu nedenle "evrende ne varsa sevgidir,

Fuzûlî'nin anlayışına göre insan "seven bir varlık"tır, bu sevgi Tanrı ile insan arasındaki bağın özünü oluşturur, ayrıca insanın Tanrı'ya yaklaşmasını sağlar.

Türkçe Divan'ında da "zalimin zulm ile akçe toplayıp yardım edermiş gibi başkalarına dağıttığını, oysa cennete rüşvetle girilmeyeceği" anlamındaki dizelere geniş yer verir. Ona göre bu yeryüzü bir alışveriş yeridir, herkes elindekini ortaya döker. Bilgiyi seven erdem ve beceriyi, dünyayı seven de altını, gümüşü sergiler:

Baktım bu Fuzuli'yi oku oku bitmiyor. Şimdi Fuzuli'ler yok.

Aslında günümüzdeki anlamıyla hiç de Fuzuli değilmiş, hatta günümüzde bile oldukça da GEREKLİ.