Gece... Işık yok, görüntü yok, yalanlar yok. Yalnız gece...

Yine bir gecenin ortasındayım... Karanlık bir gecenin... Görüntüler yok... Yalnızca beynimdeki düşünceler, yalnızca kendi benliğimle bi bütünüm. Görüntüler yok, bu yüzden yalanlar da yok.Görüntü yok, herşey hissedebildiğin kadar, herşey duyabildiğin kadar...

Kapat tüm ışıkları... Dinle gecenin sessizliğini. Hisset havadaki o sakin kıpırdanmayı... Derin bir nefes al... Geceyi solu.. Geceyi kokla... Geceyi hisset...

Aç pencereyi. Dinle sokakları. Varmı sabahki gürültü? Varmı aynı stres, aynı karmaşa? Hava, soluduğun hava aynı mı? Gökyüzü aynı mı geliyor sana? Peki çimler, ağaçlar? Hepsi daha bi farklı değil mi? Sabah belki farketmediğiniz sokak lambaları, nasıl parlıyor dışarda? Ya ay? Yalnızca geceleri alabildiğine muhteşem... Güneş kadar yakıcı...

Çık sokağa... Sabahları karşıdan karşıya geçmeye bile korktuğun yolun ortasında bağdaş kur...

Ağla istiyorsan. Hıçkıra hıçkıra.. Lanet et seni üzden ne varsa.. Küfret dilediğince, savur küfürlarini karanlığa... Seni karanlıktan başka gören veya duyan olmayacak...

Al eline kalem kağıt... Yalnızca sen varsın çünkü, sen ve düşüncelerin.. Yaz yazabildiğin kadar kendinle yalnızken... Kendine itiraflarını yap bazen... Yada başkasına yapamadığın itirafları yaz kağıda.. Sadece sen ve o varsınız çünkü... Ve o herkesten iyi bir sırdaş...

Yada otur benim gibi bilgisayarının başına... Uyku tutmamışsa yahut geceyi sabaha tercih etmişsen... Sende birşeyler yazmayı dene gecenin bu saatinde... İnan herşeyden daha güzel gelecek sana...