Gitmeyin...

Ne olur bırakmayın diyorum ellerimi… Uzatıyorum uzatabildiğim kadar. En son gücümü dişime takıp tüm hırsımla içimde kalan yaşam kırıntılarına toplayıp son bir hamle yapıyorum. Gitgide uzaklaşan hayallerime bakıp da kabul edemiyorum gidişlerini… siz olmazsanız ben hiçim diyorum… Ölürüm diyorum. Giderseniz yok olurum, renkleri kaybederim gözlerim ışığı görmez karanlıklarda boğulurum.

Bunca zaman benim yanımda olup benimle yürümediniz mi bu dikenli yollarda?… Ağlayan gözlerime ortak olup gözyaşlarımla karışmadınız mı? Her kahrolduğum anlarda yüreğime su serpmediniz mi?

Şimdi bu terk edişler neden? Neden bu yorulmuşluk?... Bakın, ben hala buradayım ve size ihtiyacım var… Gitmeyin bırakmayın beni… İnadına tutun ellerimi… inadına başımı göğe kaldırın..inadına yaşatın beni… taaki ben pes edinceye kadar!

Hala yaşıyorum işte… pes etmedim ve etmeyeceğim… Hadi, dönün geri ve bir gökkuşağı gibi girin içime. Sakın bana sormadan da bir daha çıkmayın ordan!

Yaşam çiçek tutan ellerde güzel… Soluk almak, vermenin hazzıyla özel… Sevmek ise sevmenin değerini bilen gönüllerde gizli… Umutlar son bulmayacak kadar değerli ve kaybedilmeyecek kadar da bulunmaz bir hazine…

Öyleyse seni seviyorum "hayat"… Yaşadığım kadar varsın, ne kadar zor olsan da ben varım!

Aysen AYDIN