Günce

Olmadığın bir yerden bakıyorsun şimdi bana. Hiç tanımamış, hiç bilmemişsin gibi. Koca bir caddenin tam ortasında, gözlerin gözlerime değip geçiyor. Bir bakışında saklı oysa tüm sözcüklerim. Ardına bakmadan çekip gidiyorsun. Kaçırılan bir bakışın gölgesi düşüyor üzerime...

Olmayan bir dilde konuşuyorsun şimdi benimle. Daha önce hiç duymadığım, bilmediğim kelimeler dökülüyor ağzından. Koca bir insan kalabalığında sesin kulaklarıma değip geçiyor. Cevabını bilmediğim sorular ezilip gidiyor ayaklar altında. Sen üzerinden atlayıp geçiyorsun.Yarıda bırakılmış sözlerin ağırlığı kalıyor yüreğimde...

Yaşanmamış zamanlarda yoluna devam ediyorsun şimdi sen. Benim olmadığım, bilinmediğim mekanlar uğrak yerin. Varlığıma dair hiçbir iz bırakılmamış adımın geçtiği yerlerde. Gecenin aydınlık tarafından kendine yeni bir yer ediniyorsun. Yeni yaşamların defterleri ellerinde...

Ben kıyıda köşede kalan gülüşlerini topluyorum. Söylediğin güzel birkaç kelimeyi, dinlemekten bıkmadığım sesini, bakmadan da görebildiğim gözlerini...Gecenin karanlık tarafında kalıyor yüreğim. Elimde zamanla doldurduğum bir tükenmez kalem. Kapatıyorum gözlerimi. Di’li geçmiş anlara dair bir günce tutuyorum.





*Resim: Salvador Dali
**Anadolu'da bir kızım var, öğretmen olacak" projesi için;
http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=45243