Güneşli bir günde

Günler sonra güneşe boyandı sonunda sokaklar, parklar, çocuklar; 

Güneş penceremden odama sızıyor 

yeşeren umutlarıma tutunmak isterken 

tüm yüzlerini yırtıyorum hayatımın 

geçmiş günlerimin ardından bakıyorum donuk 

kucaklamak istiyorum bazen delice tüm acılarımı, çaresizliğimi 

ve gömmek bazen de terkedilmiş uzak bir ağacın dibine 

yıkılmış yuvaların, ayrılıkların masum yüzünü alıyorum avuçlarımın arasına 

üşümüş zeynep, okuldan gelmiş bayram havasında 

sırtında umarsız babanın bihaber yükünden, çırpınan annenin aşkından ve de 

hangi şehrin otogarında kaybettim umutlarımı 

hangi biletin tarihi bu, kalkış saati geç, varış yeri yok hiçbir umudun 

karşıma dikiliyor çocukluğum 

ve yine umarsız, rakı kokulu, küfürlü akşamları 

o genç vefakar kadını 

korkulu ve telaşlı bakışlarına karışan yaşlarını 

yine uzaklara sığınıp düşlerini eken delikanlı adamı 

genç kadının tek umudu biricik oğlunu 

boşlukları, yorgunlukları hatırlıyorum 

Antalya'nın otogarındaki sabah soğuğuna bağlıyorum düşlerimi 

Isparta yolundaki devasa umutlarımı Akdeniz'e salıveriyorum giderken 

Mevlana kavşağından uğurladığın günden beri beni, günahsız bakışını saklıyorum dimağımda hala 

Hangi evin mutfağında kendi mutfağımmış gibi yemek yapabileceğim bidaha kimbilir hasretle beklerken,  

zirvesinden düştüm yıkıntılarımın 

uzak memleketlere uzanmak istedim 

Akdeniz'e kıyı bir şehre giderken yine, yollardaki Antalya tabelalarını görmezden geldim 

bakışlarım soldu, ellerim üşüdü biraz 

denize savurmak istedim önce çocukluğumu 

sonra Adıyaman'ın geniş topraklarına gömmek derinlerimi 

yine döndüm, yapamadım hiçbirini 

odamın içindeki güneş yayılıyor 

"Duvarın üstündeki çilek şurubu gibi..." 

bu defa hayatımın tüm yüzlerini yırtıyorum 

güneşe boyandı ağaçlar, karıncalar, yollar... 

umutlarımdan kayık yapıp Akdeniz'e doğru açılıyorum 

mavi bir el okşuyor saçlarımı 

ben, dokunmaya korkuyorum. 

şubat-2011