Harama uçkur açarsan! Oracıkta can verirsin inşallah!

Böyle beddua ederdi hep kocasına!

‘’Saçını süpürge etti’’ derler ya!

Gençliğini, güzelliğini etmişti heba!

Çalıştı, çabaladı!

Geceler boyu aç sabahladı!

Başkalarına gülen şansı boşuna aradı!

Tüm hayali, iki yavrusunu büyütüp okutmaktı.

‘’Olsun varsın’’ yeter ki onların kurtulsun hayatı.

O eza çekse de katlanırdı!

Zaten yıllar boyu nafile yaşamıştı!

Kocası ayakkabı boyardı!

Yaşadıkları şehrin orta yerinde, bir yerlerde çalışırdı.

Kazandığı üç beş kuruşu da kendine harcamaktan sakınmazdı!

Eve gelince; para isteyene bağırır çağırırdı!

Adam, çıtır çıtır meraklısıydı!

O gün, 18.lik bir çıtırla, fındık kırmaktı amacı!

Çıtır çıtır yanında, arabası altında, fındık bahçesinin yolunda!

Fındık ağaçlarının arasında!

Dayanamadı!

Kalbi çıtırdadı!

Son buldu! Fındıkçının hayatı!

Onu alıp götüren, yaşadığı çıtır heyecanı mıydı?

Yoksa!

Kadının yıllardır yanıp yakıla ettiği beddualar mıydı?

Bilinmez!

Ayşen Arslangiray Kura

17.11.2011/İzmir