Hayata gündelik bir teşekkür

03/03/2007

HAYATA BİR TEŞEKKÜR

Bu günden itibaren otuz beş yaşındayım. Dünyadaki her ölümlü gibi bende bilinmeyen karanlığa doğru bir adım daha yol aldım. Hatalar , pişmanlıklar , umutlar , vazgeçişler olduğu gibi mutlulukları da bana fazla fazla yaşatan Yaratanıma teşekkür ediyorum.

Karşılaştığım tüm olumsuzluklar karşısında bana güç veren , özgüveni ve pozitif düşünceyi aşılayan , dünyada yaşayan her canlıyı sevebilmenin bir fazilet olduğunu , sevgiyi paylaşmayı , fedakarlığı , karşılık beklemeden yardım edebilmesini bana öğreten ve şu an sizlerle beraber yazdıklarımı bulutların üstünde sizlerle beraber okuyan sevgili annem ve babama teşekkür ediyorum.

Bana gerçek dostluğu , hırsı , paylaşmayı , destek olmayı , yalnız bırakmamayı öfkeyi ve iyi günlerden ziyade kötü günlerimde de sevdiklerinin yanında olmasını öğreten hakikatli arkadaşım Nabi’ ye teşekkür ediyorum.

Annem ve babam öldükten sonra benim annem ve babam olan , onları tanıyan benim haricimde herkesin de onları bu dünyaya insanlara destek olmak ve yardım etmek için gönderilmiş birer melek olduğuna inanan , heykelleri dikilecek sevgili Sema ablam ve Gökçe enişteme teşekkür ediyorum.

Acıyı bal eyledik , sılayı yol eyledik diyen ve şu fani dünyada hepimizden daha fazla güçlü ve akıllı olduğuna inandığım , onun sayesinde kadere inancımı arttırdığım , sabır ile koruğun helva olacağını bana gösteren , çocuklarımın hayattaki birinci babaannesi Serap Hocama teşekkür ediyorum.

Bana dünyalar güzeli SEVGİLİ ÇOCUKLARIM Efe’yi ve Elif’imi veren , kirli bir dünyada tertemiz kalabilmiş çam kokulu bir ailenin yetiştirdiği , gücünü ve sabrını herkesin bildiği fakat kendisinin farkında olmadığı , oluk oluk akan bir çeşmeden bana bitmez sevgisini sunan ve benim içtikçe kanamadığım sevgili eşim FEYZ’YA teşekkür ediyorum.

Doğduğu günden beri hastanelerden ve ameliyatlardan kurtulamamış olması sebebiyle onun bu dünyaya insanları sağlığına kavuşturmak üzere görevlendirmiş ve bu işi hakkıyla yerine getireceğine inandığım bir cocuk olan , neslimizin devamında bayrağı taşıyarak aile bağlarımızı bir arada tutma yeteneğine sahip daha 3 yaşındayken ben hasta olduğumda uyuyunca üstümü örtmeyi akıl eden hassasiyet ve empati uzmanı sevgili kızım ELİF ’e teşekkür ederim.

Hayatın gerçekçi ve acı yüzü ile tanışmak için anne karnından alelacele çıkıp dünyaya gözlerini açtığı gibi doğum odasında ağlamadan beni bekleyen , dünya artık tersine dönüyorsa o da tersine emekleyerek dengeyi sağlamasını bilen , annesi ve babasını göremediğinde arkasını dönerek uyumamın en güzel çözüm olacağının 1 yaşına farkına varmış, 17 aylıkken kreyşe giderek kendini 20 yıl sonrasının kötü dünyasına hazırlamış , gerçekçi , idealist , istediğine ulaşan ve lider olduğu kadar yedi düvelle de barışık tam bir hayat adamı olacağına inandığım sevgili oğlum EFE ’ye teşekkür ederim

Kendimi seviyorum. İnsanları seviyorum. Dünyayı ve yaşamayı seviyorum. Beni seven herkesi içimde hissediyorum. Beni tanıyan herkesin beni hatalarımla , yanlışlarımla , çılgınlıklarımla kabul edip ; iyi yönlerimle beni anacaklarını biliyorum.

Tüm sevgilere sevgiler ve selamlarımla

Murat TAŞKIN
* Bu yazıyı 2 yıl önceki doğum gümümde yazmıştım bu güne kısmetmiş.