Hıdrellez sarması…

Çocukluğumdan gelen Hıdrellez anılarının en etkileyici olanı, tam da yeni çıkan asma yapraklarından, sarma yapılmasıydı; sarmanın amacıysa ailenin birlik, dirlik ve düzeninin daim olup, aile bireylerinin sarma gibi birbirlerine sarılmasıydı…

İyice pişmiş yumurta sağlık amaçlı yenilir, güzelim güller güzellik için kulak arkalarına falan takılırdı. Süt mutlaka içilir, onun ne amaçlı olduğunu anımsayamadım bakın şimdi, süt içelim diye annemin uydurması desem, cıksss, her gece başımızda beklerdi boş bardakları…

Ateşten atlamalar, dilek kağıtlarını gül dallarına asmalar falan, çok bilindik olduklarından söz etmeyip, direkt Hıdrellez sarmasına giriş yapayım!

Hepi topu sarma sardığım üç müdür, beş mi? Taş çatlasın yedi!

Annem güzel yapar, ben güzel yerim. Kız kardeşimin mezeci dükkanı var, müthiş güzel yapar, ben yerim… Eski kayınvalidem Karadenizli, sarması biraz bizimkilerden farklı, biraz tatlı ama çok güzel; yapar, koliyle gönderirdi, ben yerdim…

******

Hiç sarma saracağım aklıma gelmezdi; güzel yapanlar etrafımda varken ve ben de güzel-güzel yerken!

İş hayatıma ara verdiğim bir dönem pazar alışverişine çıkmıştım ilk kez; altımda şort, bir de sırt çantası, bak hiç unutmam lacivert şort üstüne özellikle lacivert sırt çantası almıştım, renk uyumu önemli!

Sevimli bir adam önüme atladı; yapraklarım çok güzel diye, “Sarmasını bilsem alırdım ama ne gezer!” dedim, yoluma devam ederken “Gel abla ya, ben sana öğretirim” dedi.

(Anneme anlattığımda biraz bozuldu; hiç mi görmedin sararken diye… Neyse…)

Bak abla, şu tarafını şöyle alıyorsun, pirinçi buraya yerleştiriyorsun, falan…

(Habire de tekrarlıyor ama: hanım yaparken gördüm de ondan yani diye…)

İlk sarma yapmaya kalkışmam o sevimli pazarcı adam yüzündendir ki ertesi hafta özel olarak gidip kendisine teşekkür ettim.

Gerçi ona söylemediğim bir şey vardı, benim sarmalar dikdörtgen olmuşlardı! Ama tadı çok güzeldi!...

Dikdörtgen sarma işini nasıl becerdiğimi sormayın, ben de bilmiyorum ama oğlumun bir arkadaşı “Annen ne kadar becerikli, benim annem yalnızca yuvarlak sarabiliyor!” diye hayranlığını dile getirmişti!...

******

Benim dikdörtgen sarmalar bir ünlendi mi arkadaş; hepi-topu küçücük tencereye iki kat döşeyebiliyorum, aaa sıkıntılar basıyor!

Lahana sarmasında formülü buldum, her yaprağı sarma haline getiriyorum, kocaman sarmalar oluyor ama vallahi yiyenler bir acayip beğeniyor.

Neyse, kız kardeşim belki Hıdrellez için sararsın diyerek tazecik asma yapraklarını haşlayıp göndermiş, oğlum babaanne sarmasını özlemiş, şekeri bol Hıdrellez sarması yapmak boynumun borcu oldu.

Bu sefer pek özendim, parmak gibi saranlardan neyim eksik sanki diyerek, yok şekerim, resim ver yapayım, el becerisi ver halledeyim ama ben yaprak saramıyorum! Yaprak dolması yapabiliyorum, bunu da yeni anladım!

Yaprak sarması ile dolması arasındaki farkı da öğrenmiş bulunmaktayken sizlerle de paylaşayım: Biri efendice sarılıyor arkadaşlar, kibar-kibar, diğeri dolma kıvamında ben diyeyim iki parmak, siz deyin üç parmak kalınlığında!

Gerçi ben ve oğlum da kilosal olarak kallavi ölçülerde olduğumuzdan bizi de ancak bunlar paklar!...

******

Benim bir de beşamelli patates tarifim var diye devam etmeyi isterdim… Hıdrellez, iyi dilekler için bir vesile lakin bir yere kadar…

Mecliste görüşmeler oldu, komisyon bile müjdeli haber gibi gözükse de, sahi, gerçekler ortaya dökülüp de gereken yargılama yapılır mı sizce?

Bence?

Evde pizza yapımını öğrendim, bir ara size de öğreteyim… (Çok ciddiyim)

******

Sosyal yapının neden çöktüğüyle ilgili yazıyorsun bir şeyler, siyasetin neredeyse terör örgütleri kadar tehlikeli noktaya geldiğinden kibarca söz ediyorsun, çocukların nasıl bir tehlike altında olduğundan söz ediyor, bunların nedenini araştırmaya çalışıyorsun. Ama var ya, bir Hıdrellez sarması kadar okunmayan yazılardır onlar; umarım yanılırım, keşke…

http//twitter.com/Gulgunkaraoglu

gulgun_2006@hotmail.com