İnsan ruhunun yaz mevsimi aşk güneşiyle aydınlanır.

Bazılarının kalbi kandan daha fazla şey pompalar vücuduna.
Onlar ki sevgi denizinde boğulmuşlardır.

Yalanlarında gölgesi vardır, bazen oraya sığınırım. Dikenler batar yüreğime kanatır.

Kalbinizde açılan merhamet çukurlarını, şefkat köprüsünün ırmakları besler.


Rüyalar cennet bahçesinin meyveleri gibidir. Hatırlanmadıkça çürürler.

Görenler, düşünceleriyle görmeyenlerin gözünü tamamen kapatır. Ama görmeyenler, görenlerin gözünü düşünceleriyle açmak zorundadır.

Erdem bir ağaç olsaydı. Kökleri, vicdan olurdu.

İnsan ruhu iki mevsimi bir arada yaşar. Yaz ve kış.

Ruhumuz bir kandilin yağa ihtiyacı olduğu gibi, sevgiye muhtaçtır.

İnsan ruhunun yaz mevsimi, aşk güneşiyle aydınlanır. 

Aynasında zamanın, düşten ırmaklar akar
Doğurgan bir gecede, yıldızlar sabaha bakar

Zaman bir oyuncudur,
İnsanlar oyuncak.
Tatlı ninnilerle sallar,
Sır dolu bir salıncak.