Yalnızlık sarmalı

Yalnızların uykusunda hep hatırlanan bir rüya vardır. Öyle bir rüya ki, bir şeyler vadeder.

Yalnızlık, aslında yalnız olmanın haricinde bir ruh halidir de. Yalnız, zamanla yalnızlığı, böyle bir ruh halini benimser. Her türlü özgürlük ve her şeyi yapabilme haliyle bezenmiş bu ruh hali süreç uzadıkça, benimsenen hatta istenen bir durum haline düşünür.

Bununla birlikte yalnız, zaman zaman derin uçurumlara düşer. Yalnız kalma isteğinin başına büyük işler açtığını düşünür. Her zaman ki benimsenen ruh halinin aksine şimdi çok farklı bir durum söz konusudur.

Çünkü, çözülmesi gereken bir sorun vardır. Şimdi yalnızlık özgür bir ruh hali değil çözülmesi gereken bir sorundur. Yalnız, bu sorunu bir an önce çözmelidir.

Böyle anlarda çok göze batacak kararlar alır. İşte şunu, şunu, şunu yapacaktır. Bu durumdan bıkmıştır. Söylesenize daha ne kadar dayanacaktır. Bu ruh hali tam da yalnızlığını ortadan kaldıracak bir durum söz konusu olduğunda birdenbire değişiverir. Sanki kafasına biri donk diye tokmakla vurmuştur. Ya da derin bir uykudan uyanmıştır. “Ne “ diye bağırır.

Hemen çevresindekileri suçlamaya başlar. “Hım birisi kendisine tuzak hazırlamıştır” Şükür ki kendisi bu tuzağa düşmedi. Yoksa vay haline.

Tekrar adına yalnızlık denilen kalın zırhına bürünür. Artık bir gladyatör gibi yalnızlığını sona erdirecek her şeyle savaşmaya hazırdır. Ah! Bir de şu rüyalar olmasa.