- Kategori
- Şiir
İsim koymaya üşendim

Herkese aydınlık ve sağlıklı bayramlar diliyorum
07.12.2008
Gri, koyu mavi bir gün, pusunu içinde tedirgin barındıran
Yağmurların kendinden önce sesi geliyor kulaklarıma
Barındırabilmiş mi hüznünün dantel uçuşlarını umarsızca hayat
Yoksa o da mı rol yapıyor çoğu zaman?
Bugün arefe yarın bayram
Yine yarım yamalak, yine eksik, yine...
Yinelenene kadar mı, gidene kadar mı?
Bilinmeyenlere gebe günlerin getirdikleri
Kim bilir yarın kimin günü?
Var mıydı, yok muydu mu olacak yaşananlar
İçimizden ayrı ayrı geçen anı trenleri taşırken resimleri.
Hepimiz kendi resimlerimizin içinde, kendi düşüncelerimizde
İçimde kime ait olduğunu bilmediğim düşünceler
Yabancı, kimliksiz...
Yine kimsesiz hissediyor bu günü içimin iç sesi
Yarım kalmış, tamamlanamamış, hiç tamamlanmayacakmış gibi
Önce kendi kendine yol almalı insan
Kendini anlamadan sonra anlayabiliyor başkalarını
Ya da hiç anlamak istemediğini
Net bir açıda şöyle söylüyor yüreğimin sesi;
Kararın da kaderin de sahibi Yaradan.
Çoğu zaman,
Bir palyaço olur insan yaşananlar karşısında...
Susmasa da anlar derinden
Önce kendini bulmalı insan
Zevk alarak sahip olduğu yalnızlığında,
Sonrası kolay, sonrası "Gerisi Hikaye" kıvamında
Ki en çok henüz anlatılmamış hikayeler cazip gelir insana
İnsansa öyle bir muamma ki önce kendinden başlamalı insan
İnsanı anlamaya ya da anlamamaya...