Öyle zor ki senden ayrılmak

Ayrılmak zorundayız, uzun süredir uzatmaları oynuyoruz seninle. Ne olur bırak peşimi, ben seni bırakamıyorum. Güçlü değilim göründüğüm kadar. Öyle uzun süredir birlikteyiz ki yokluğun ihtimali bile telaşa sürüklüyor beni daha şimdiden. Şarkıların söylediği gibi Alışmak Sevmekten Daha Zor Geliyor galiba.

Plağı değiştiriyorum kafamda, Özdemir Erdoğan’ın “Sevgi Anlaşmak Değildir Nedensiz de Sevilir” şarkısına sarılıyorum bahane yaratmak için. “Bazen küçük bir an için…..” evet seninle paylaştığım o küçük anlar beni mahveden. Seni sevdim ben hem de çok. İlk aşkımsın, can yoldaşım, sırdaşım. Hep dinledin beni kendi kendime konuşurken bile. Ama kötüsün, acımasız ve vicdansız. İyinin içinde kötü, kötünün içinde iyi kadar net, siyahla beyaz gibi. Ne dibine kadar kötüleyebilirim ne de inkar edebilirim sana olan bağımlılığımı. Sevgilerimin nedeni yoktur, bazen canın acırken de yana yana hissedersin ya yüreğinde sevgiyi, dile dökemezsin, utanırsın çünkü karşı taraf tüm savunma malzemelerini alıp götürmüştür kötülüğüyle. Bizim aşkımız da aynen öyle savunmasız ve imkansızlıklar içinde çaresiz.

Hiç öylesine davranmadım sana. Kahvemin yanında çukulataydın, güzel bir manzaranın üzerimde yarattığı etkiyle sarıldım sana, yemeğimin üstüne cila, şiirlerimin dinleyicisi, yazılarımın ilk şahidi oldun her zaman. İnkar edersem taş olurum, acılarımı seninle paylaşmak güzel, aramızdaki o sessiz güçlü bağ, biliyor musun çok az insanla paylaştım ben o bağı. Sevdiklerime ve sahip olduklarıma değer veririm, senden de esirgemedim ilgimi, inkar edersen sen de taş olursun.

Hani seversin ve sevdiğini-birlikteliğini herkese göstermek istersin ya onay için, bizim onaya ihtiyacımız yok çünkü çok yakışıyoruz birbirimize. Hiç bir yerde utanmadım senden, senden hoşlanmayanlara bile savundum seni ama doğanda var olan kötülüğün getirdiği zararların önüne geçemedim. Seni sevmemin yanında seviyorum bir o kadar da kendimi.

Doğrunun ve eğrinin neler getirdiklerini bilmeme rağmen ne gariptir ki ne senle durabiliyorum ayakta ne de sensiz. Bütün ikili ilişkilerde yaşandığı gibi öyle bir açmazdayız ki bir orta yol bulmamızsa imkansız. İmkansız aşkların yeşermeye ortam bulamadığı verimsiz topraklarda nefes almaya çalışıyoruz birlikteyken. Topraklar mı verimsiz biz mi kuruttuk bak işte bu tartışılır bu gün ciğerimde hissettiğim sıkışmalarla.

Dedikodu olmadığını kanıtlayan net saptamalar duyuyorum hakkında, üstelik doğruluğunu hiçbir görüşün bozamayacağı şeyler duyduklarım ve kulaklarımı tırmalayan çanlar çalıyor son zamanlarda, sağlık raporlarımda ibre kırmızıyı gösteriyor onun için artık “No smoking” li ayrılık zamanı bitanem.

Not: İki buçuk yıl kadar oluyor ayrılalı ama hala ne zaman aklıma gelse içim titriyor ve hemen siliyorum ellerimle görüntüyü. Kokusunu mu? Nasıl dayanmışım yıllarca bilemiyorum o berbat kokuya ve Nesrin beni affet sen içmeden sana neler yapmışım yıllarca.