İz bırakanlar asla unutulmaz

Kalbime açtığın yara kapanır mı sanıyorsun? Emin olduğum tek şey, benim sana karşı hissettiklerimi aynen sende bana karşı hissediyorsun. Bana kızgınlığından, kırgınlığından dolayı söyleyemiyorsun. Her konuşmamızda beni yaralar gibi konuşuyorsun. Aklının değilde kalbinin sesini dinlesen, her şey çok daha
güzel olacak. Karanlıklar aydınlıktan, yalanda doğrudan korkarmış. Sen sevginin arkasında durmaktan korkuyorsun. Ben bu zamana kadar her şeyi çiğnedim, gururumu bile ayaklar altına aldım ama hep sevgimin arkasında durdum, sonuna kadarda duracağım. Çünkü seni gerçekten seviyorum ve sevgime sahip çıkıyorum.

Sonuçta eğer yalnızlıksa kaderim ona da razıyım, zaten doğruların kaderidir yalnızlık. Bu söylediklerim seni tekrar kazanmak için yalanmış gibi gelsede, seni çok sevdiğimi unutma. Seni yalnızca şimdi değil, sonrada, son nefesim çıkarkende, öldükten sonrada seveceğim. Söylediklerim hala yalan geliyorsa, bir gün öldüğümü duyduğunda lütfen cenazeme gel. Gel ki; Kefenimi açarak yüzüme bir defa olsun bak!.
Baktığında yüzümde gülümseme hissedebiliyorsan, bilki seni hala seviyorum ve gelişinden mutlu olmuşumdur.
Beni bu hayatta kaybedersende sakın üzülme, yalnızca kaybettiğimiz yıllara üzül. Çünkü ahirette de ben seni seveceğim. Üzülmezsende senden son ricam, lütfen üzerime üç kürek toprak da sen at. En azından bu dünyada seninle yaşayamadım ama seni beklerken, senden gelen üç kürek toprağa sarılır öyle yatarım. Sana hasret kaldım kırçiçeğim, bu benim senden son arzum....