John Lennon bugün öldürülmüştü...

Geçen yıl küçük oğlum Mert heyecanla sordu ; Anne bugün çok güzel bir şarkı dinledim, sana dinletmemi ister misin? Yanından hiç ayırmadığı MP3 çalarının kulaklığını, kulağıma dayadı...

Aman Allahım! Beatles...ve Yesterdey şarkısı...

O an, ne kadar uzun yıllar dinlemediğimi fark ettim Beatles'i ve dipsiz bir boşluğa düştüm sanki. Benim gençliğimin idolüydü Beatles... Ben şarkılarına hayrandım. Öyle böyle bir hayranlık değil... Plaklar, resimler, gazete kupürleri ve Beatles'e ait bulduğum her şeyi topluyordum ve biriktiriyordum... Şarkılarını defalarca dinliyordum, bıkmadan, usanmadan. Piyanoda çalmaya öğrenmiştim bazılarını. Sınıf arkadaşlarım bu tutkumu biliyorlardı ve buldukları her şeyi ( poster, fotoğraf vb. ) bana getiriyorlardı.

Sanırım Beatles'le tanışmam 1978 yılı olmalı ( orta son sınıftaydım ) Grup 1970 dağılmış, John Lennon- Yoko Ono evliliğinden hemen sonra... Hatırlıyorum ki bu çiftin aşkına da hayrandım...

Bir yerde okumuştum, J. Lennon, Yoko Ono'nun bir sergisinde tanıyor... Sanatından ( avant- garde ) , mizahi yaklaşımından ve pozitifliğinden çok etkileniyor. Bir merdiven, bir tuale ulaşmaya çalışıyor ve çok küçük yazılmış " Evet" sözü, bu söz Lennon'un dikkatinden kaçmıyor ve daha sonra kendisi açıklıyor; orada " Hayır" sözü yazılı olsaymış eğer, en azından o kadar çok etkilenmeyecekmiş. Bu küçük bilgi, Yoko Ono, pozitif, zeki ve gülmeyi bilen bir insan olduğunu düşündürtmüştü hep bana. Gülmeyi bilen, ama neye gülmeyi bilen insanları her zaman sevdim ben de.

Hayatta en değerli şeylerden birisi, olumlu düşünen ve zeki insanlarla hayatı paylaşabilmek. Konuyu yine saptırmadan ve savurmadan : ))

Yıllar, yıllar sonra oğlumu da etkilemişti Beatles, tıpkı beni etkilediği gibi, heyecanını gözlerinde okuyabilmiştim.

Eski, ama hiç eskimeyen şarkılar...

Bugün 8 Aralık 2010...

Bundan otuz ( 30 ) yıl önce trajik bir ölüm...

8 Aralık 1980 tarihinde John Lennon, evinin önünde vurularak öldürüldü.

Sadece 40 yaşında...

O yıl, 1980 yılında, on altı yalında lise öğrencisiydim... Çok etkilenmiştim. Böylesine bir ölüm... inanmak istememiştim... Fotokopi yoktu o zamanlar... Hatırlıyorum, bulabildiğim bütün gazeteleri satın almıştım ve John Lennon'un resmini kesmiştim. Sınıfımızın tüm öğrenciler için, birer adet gazete resmi ayarlayabilmiştim. Sabah ilk dersten önce herkesin üniformasına, toplu iğne ile, takmıştım resimleri ( eylemim bir sonraki gün olabilir, şu an net hatırlamıyorum) Sınıfım, sayemde o gün farklı olmuştu.

Bu benim küçük protestom olmuştu;İnsanlar bu şekilde ölmesin!

Daha güzel bir Dünya'yı hayal ediyorum, John Lennon gibi...

Bugün üniversite öğrencilerimizin durumu ve maruz kaldıkları şiddet geliyor gözlerimin önüne...

Daha güzel, daha yaşanabilir bir Dünya hayal ediyorum, John Lennon gibi...

http://www.kahvee.com/john-lennon-imagine