Köyceğiz'de bir Sanatevi

Gelip geçerken dikkatimi çekerdi. Hoş bir yapı. Yabancı olmadığım, bizim Adıyaman’da eskiden sıkça gördüğüm yapılara benzer, çıkmalı bir yapı.  Anadolunun sivil mimari örneklerinden. Oldukça şirin.  Ancak bu şirinliğe su katan bir dış boyama var. Ahşap kısım renkli sentetik boyayla boyanmış. Oysa ahşap sentetik boya ile boyanmayıp, doğal rengiyle bırakılsaydı, ahşap koruyucu ile işlenip korunsaydı daha iyi olurdu. Ben böyle düşündüm görünce. İğreti bir renk olarak, yamalı bir bohça gibi oluşmuş halini garipsedim. Ahşabın soyluluğu yitmiş, yitirtilmiş.

Sanatevi’nin işlerliliği ile ilgilenen oradaki kişilere sorduğumda; “boyayı önceden başkalarının yapmış olduğunu söylediler. Biraz rahatladım. Yoksa böyle bir Sanatevi yöneticiliği yapanların sanat anlayışından ve uygulamalarından kuşku duyardım.

Güzel bir bahçesi var. Tahta iskemleler, minder ve yastıklar, oturmak için oluşturulmuş bizde (Adıyaman’da) “Taht” denen ahşap köşeler var. Görülmeye değer bir ortam oluşmuş.

Bir köşede film ve saydam(slayt) gösterisi için perde oluşturulmuş. Sunumlar yapılırken sıkça kullanılıyor olsa gerek. Ancak bu perdede bir gariplik var. Düzenli değil, buruşuk ve kat kat bir görünümde. Üzerine gerilmeye çalışılmış beyaz bir bez bu olumsuz görüntüyü ortaya çıkarıyor.

Duvarın birinde, çamaşır gibi mandallara asılmış karikatür sergisi var. Daha düzenli bir askı sistemi kurulabilir. Karikatürler özenli ve disiplinli çalışmalar olarak kendini gösteriyor. Sergilemenin de buna koşut bir düzenlilik içinde olması daha doğru olur diye düşünüyorum. Bu nedenle sergileniş yöntemi pek uymuyor gibi geldi bana.

İçerde herkesin kullanımına açık kitaplıklar var. Odanın biri  “Köyceğiz Odası” olarak düzenlenmiş. Yerlerde minderler, nakış işlemeli yastıklar var. Hoşuma gitti. Bel ki bu; bu odada da Adıyaman’dan esintiler bulduğum içindi. Bizim odalarımız da böyle minder ve işlemeli yastıklarla donatılırdı.

Ben bu odayı ve duvardaki ocağı da beğendim.

Sanat Evi ilginç demiştim. Bir ilginçliğini daha öğrendim. O beğenmediğim buruşuk perdede, eski Türk filmleri gösterimi yapılıyormuş. Hani eskiden yazlık sinemalar vardı ya, aynen onlar gibi. Tahta iskemleler yan yana dizilmiş. Sandalyelere oturunca tek farklılık belki, belki değil kesinlikle ellerinizde torba torba çekirdek ve oradan kalktığınızda arkanızda çitlenmiş çekirdek kabukları olmayacak. Kısaca rahat bir “Yazlık Sinema” oluşmuş, oluşturulmuş.

Bahçede eskiden kalan birkaç ağaç var yenileri de dikilmeye çalışılmış ama kurumuşlar. Serin bir ortam, buna yaraşır eğlence, sanat gösterimleri ve tadına doyulmaz, klasikleşmiş o eski Türk filmleri. Duvarda yer alan karikatür sergisi…

Oturmaktan canı sıkılan, boş oturmayı sevmeyen, içeri girip iki odada oluşturulmuş kitaplıklardan kitap alıp rahatça, doya doya okuma yapabilirler, yapabilirsiniz.

Bence denemeye değer.

Köyceğiz’e yaz aylarında yolu düşeceklere duyurulur.

Mehmet ERBİL

www.mehmet-erbil.tr.gg