Küsme

Küsme bahçelere gül ektin de diken mi bitti ?
Unutma avuçlarındaki acıyı koy bir kenara
Ayır şu başını yastıktan âkıbet ciddi
Yeter şekerli zehre gömüldüğün dönme o mezara

Gel ey dost sandığım düşman gel tanışalım
Bırak bu süslü nameleri karnım tok yalanlarına
Benim sahibim seni sevmez biz ayrılalım
Artık ben sana kalkan kuşanayım sen de bana

Koca dünya küçük kalbimde dönüyor sanki
İçinde zaruri korkular, biraz da ümit yaşıyor
Bazen de ben onun içinde bir ölümlü bâki
Nefesim sığmıyor yeryüzüne, gövdem taşıyor

Masmavi bir delilik bulaşıyor aklımın kıyısına
Akıllılar arasında soytarı kalıyor varlığım
Ordulara dalıyorum tek başıma bakmadan sayısına
Bin kişi oluyorum gecelerde yanımda bir Allahım ...!

Seherlerde sıyrılıyor renkler manzaralar bembeyaz
Her yer rahmetle kuşatılmış tüm sayılar bir
Tüm sesler muhtaçlığın iniltisi oluyor bir avaz
Varlık ona dönük her an tüm zamanlar bir.