Mesnevi: Gevezelikler

 Gittin belki bir gün geleceksin ama bulamamak da var
Ölüm kol geziyor, Azrail’in sabrı bu günlerde çok dar.

Neyse aldırma, ölmeyecekmiş gibi yaşa, elinde bir şişe
Hep ölecekmiş gibi de hazır ol , yanında şişeni yedekle.

Bakma ne derlerse desinler, insanlar hep birbirini yerler
Sen şöyle kebaptan al; almazsan  bak  haramzade derler.

Kimseye aldırma , ye,iç; ömrünü yaşa ve hazır ol cenge,
Zaten ne derlerse desinler zarardasın  ömrünü versen bile

Topla, çarp, çıkart; bölmeyi unut ; zaten yapanlar yapmış
Bölenler kalple kafamızı hep ayrı yerde kurup  yaratmış.

Sen bildiğini iyi bil bilmediğine boşver zaten hayat öğretir
Hayat en  büyük  öğretmendir, öğrenmeyenin işini bitirir .

Sevmek mi,unutmak mı diyorsan,unutmak sevmenin işlevi
Her aşk acıyla biter , unutmak  sonunda sevgilinin acı evi.

Kimisi yürür, kimi yürüdüğünü sanır, yerinde sayar durur
Kimi de yürüyenleri görüp,hasedinden kendini yer kudurur

Dai çevrene bakıp durursun, ha bire durmaz konuşursun
Çeşmeye götürüp ademi, susuz getirip sonra  susturursun