Mum yaktım

Bu hüzünler sevince coşkuya dönecek mi hiç neden yokken

Ya bu bekleyişler bitecek mi neyi, kimi beklediğini bilmeden

Sokakta oyun oynadığım günler çook uzak, çocuğumla oynadıklarım bile

Ömrümden kaç nefesim kaldı bilmiyorum

Bilsem ne olacak sanki

Ne birşeyleri değiştirecek istek var içimde ne de değişecek

Geliyor hayatın dalgaları birbiri ardına

Beni kıyı yapmışlar vurup eritiyorlar sivri kayalarımı

Sonunda kum tanecikleri olup karıştıracaklar beni sonsuzluklarına

Orada kayıp ruhların arasında sonsuz dansıma başladığımda hala eşini bulma umudum olacak mı

İçten içe beslediğim zavallı umudum! Sana bir mum yakıyorum...

Dayanabildiğin kadar dayan... Olmuyorsa da çok zorlama koyver gitsin...

Sen söndüğünde bil ki ben de bittim, karanlığındayım...