Mum yaktım

SEN YANDIKÇA UMUDUM DEVAM EDECEK...

Bu hüzünler sevince coşkuya dönecek mi hiç neden yokken

Ya bu bekleyişler bitecek mi neyi, kimi beklediğini bilmeden

Sokakta oyun oynadığım günler çook uzak, çocuğumla oynadıklarım bile

Ömrümden kaç nefesim kaldı bilmiyorum

Bilsem ne olacak sanki

Ne birşeyleri değiştirecek istek var içimde ne de değişecek

Geliyor hayatın dalgaları birbiri ardına

Beni kıyı yapmışlar vurup eritiyorlar sivri kayalarımı

Sonunda kum tanecikleri olup karıştıracaklar beni sonsuzluklarına

Orada kayıp ruhların arasında sonsuz dansıma başladığımda hala eşini bulma umudum olacak mı

İçten içe beslediğim zavallı umudum! Sana bir mum yakıyorum...

Dayanabildiğin kadar dayan... Olmuyorsa da çok zorlama koyver gitsin...

Sen söndüğünde bil ki ben de bittim, karanlığındayım...

Esma KAHRAMAN bu blog'u önerdi.

Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

kategoriden rastgele blog getir

Yorumlar (2)

Tebrik ederim... Çok güzel yazıyorsunuz...

hoPeace

16.10.2009 1:16

Cevap :: Teşekkür ediyorum. Sizin yazılarınızı okudum ben de ziyaretinizden sonra:) Seven ve acı çeken bir yürekten süzülmüş gelmiş tüm satırlar. İfadeniz de çok güzel, hisleriniz de. Ben de sizi tebrik ediyorum hemşerim. Başarılar diliyorum, sakın yazmayı bırakmayın...Sevgiyle kalın. 16.10.2009 10:00

Hüznün sevince dönüşmesini istiyor muyuz gerçekten ? Başladıysak saymaya nefesleri, son yaklaşıyor demektir. O sonun yeni bir başlangıç olduğuna inanmak belki de çare.. Sevgiler.. Ata Kemal Şahin

Ata Kemal Şahin

15.10.2009 17:41

Cevap :: Hüzün de güzel ve ben severim hüznü ama bir yere kadar:) Sevinç ve mutluluk ta almalı sırasını...Her son bir başlangıçtır kesinlikle, biz inansak ta inanmasak ta sevgili Ata Kardeşim.(oğlumun adı Ata bu arada)Yorumunuza teşekkürler...Sevgiyle kalın. 16.10.2009 8:54