Oyuncu

Ruhum hüzünlerinde yine, derin kayboluşlarda
Kalbimi ayrılığının buzdan kolları sarıyor
Üşüyorum
Bir daha ısınır mıyım bilmiyorum
Ama hala küçük bir umutla gelmeni, sarmanı, ısıtmanı, sevmeni bekliyorum
Yitirmekten korktuğum; nazlı, incecik, çok cılız bir şey umudum;
Üzerine titriyorum
Onu da yitirirsem kendim olamayacağım diye korkum
Rolse en alasını sergiliyorum herkese
Bir ödülü hakediyor bu mutlu gülüşler, günaydınlar, iyi geceler
İçimdeki bekleyişin, hüznün, gururun kavgasında
Çırpılan kanatları umudumun tozu dumana katıyor aslında
Bedenimdeki gülüşler ruhumdaki gözyaşlarını yadsıyor
İçimde kaç kadın var bilmiyorum ama dışımdaki ısrarla normali oynuyor
Bazen korkuyorum dışımdaki kabuk içimdeki karmaşa ve dövüşten çatlayacak tüm sırlarım dökülüverecek diye
Her gece içimdeki benle başbaşa uykuya dalarken
Sabah yine yeniden rolümü giyinmek ne zor
Özgürce ağlayamamak yokluğuna
Kalbimin yerindeki boşluk; ne varsa bende içine çekmekte kara bir delik gibi
Kurtarabildiklerimi her sabah üşenmeden yapıştırıyorum kabuğuma
Tamamlayınca maskemi ver elini yeni gün!
Bir gün bütün bu maskelerimi, rolümü, ezberimi bırakıp ardımda
Tek bir ruh olup dikileceğim karşına
Yalnız; sen sev diye yeni bir maske olmayacak
Tüm çöllerimi, vahalarımı, dağlarımı ve denizlerimi; saklamadan
Hatta sevmeme ihtimalini de alarak göze önüne sereceğim
İşte o zaman sen de at ne olur sahte yüzlerini bir bir
Ya sev beni her halimle ya da azat et ruhumu
Ölsün ve yeniden doğsun kutsayan sancılarla...