Öfke seni kontrol etmem gerek

Ben bir insanım. Beyin denen Hard Diskimde zamanında kaydettiğim pek çok Atasözü var.
-Boğaz dokuz boğumdur. Sekiz kere yutkunup, dokuzuncusunda konuşacaksın.
-İğneyi kendine çuvaldızı başkasına batıracaksın.
-Öfkeyle oturan zararla kalakar.

Bir de özlü sözler ;

-En kuvvetliniz, öfke anında nefsine hakim olanınızdır. (Hadis-i Şerif)
-Tartışmalarda öfkelendiğimiz an, geçek için değil, kendi hesabımıza çalışmaya başlarız. (T. Carlye)
-Sabırlı adamın öfkesinden sakının. (John Dryden)
-Öfke ekilen yerden pişmanlık biçilir. (A.Manzoni)
-Öfkesini yenen kimsenin kusurunu Allah örter. (Hadis-i Şerif)
-Öfkenin ateşi önce sahibini yakar, sonra kıvılcımı düşmanına ya varır, ya varmaz. (Sadi)

Nedir ve kimedir bu kontrol edilemeyen öfkem? Neyin hırsını kimden almaya çalışıyroum? Beynim "Saçmalama kendine hakim ol!" derken, neden duygularımı dört nala koşan atlar gibi coşuyor?

Nerede sevgi ? Nerede Sabır?

Ve neden bütün hıncımı ilk önce en yakınımdakinden alıyorum.Hayata ve insanlara olan tahammülüm nereye gitti? Sabrım nereye gitti? Neden bu acelecilik, telaş ve tahammülsüzlük? Bu durumu sadece ben yaşamıyorum. Etrafımdaki çoğu insan aynı durumda şu an. Güvensiz, kırgın, inançsız ve bütün bunların doğal sonucu olarak da öfkeli.

Sevdiklerime neler yapıyorum ben Allah'ım. En yakınımdakiler onlar diye incinmek ve hatta etki tepki dolayısıyla kendi kalkanlarını koyup ortaya dönüp arkalarını gitmek zorundalar mı? Daha ne kadar insanı beni seven ve bana değer veren daha ne kadar insanı acıtacağım paranoyalarımla. Sonra da dönüp tekrar onları suçlayacağım, öfkemi yine onlardan alacağım "beni sevseydiniz dönüp arkanızı gitmezdiniz?" diye.

Acıtan sözler çıkıyor ağzımdan farkındayım. Ben de acıyorum evet bu yüzden de acıtıyorum.Beni acıttıkları için mi acıyorum yoksa tahammülsüz olduğum için mi? Sabırsız olduğum için mi? Evet öfkenin en büyük kaynağı beklentilerin grçekleşmemesi. Kimin beklenisi gerçekleşiyor ki sanki?

Öfkem talepkar bir insan olmamdan mı kaynaklanıyor? Talepkarım evet. Karşımdakinden alenen talep etmem.Fakat içimden ederim."Benim için şunu yapmalı"diye düşünürüm içimden.İstediğimi elde edemeyince kuşkusuz engellenme, hayal kırıklığı, incinmişlik gibi duygular hissederim. Ama bu duygularımın içinde kızgınlık ve öfke olmamalı.Çünkü inciniyor olsam bile, her şey istediğim gibi olacak diye bir şey yok ki. Oysaki ben öfkemi incinmişliğin acısından kaçınmak için kullanmaktayım.Sonucunda da olay daha kötüye gitmekte , eninde sonunda o acıyı duymamı engellemediği gibi sevdiklerimi de kaybetmeme yol açmakta.

Bir de hayatımın her döneminde yaşadığım kızgınlık ve engellenmişlik duygularım var ki yaşamımdaki gerçek ve kaçınılmaz sorunlardan kaynaklanıyor olabilir. “Her problemin bir çözümü vardır.” şeklindeki kültürel inançlarıma güvenip çözüm aradığım ve çözümü bulamadığım zaman bu engellenmişlik duygularım ve doğal olarak da öfkem artırıyor. Hele bir de, değiştirilmeyeceğini bildiğim ve bile bile lades dediğim konular var ki çözümü asla mümkün olmayan konular, o zaman bunun sonuçlarına katlanmam gerekmiyor mu?

Zaman zanam kendimi düşünmeden yargılar ve bu yargılarım yönünde de davranır buluyorum. Bu yargılar da bazen çok gerçek dışı olabiliyor.Paranoyalar yani. Gösterdiğim tepkilerin farkına varmadan, kendimi en sevdiğim insanlara bir sebepten dolayı çıkışır ya da parlar buluyorum.O insan benim canım, ciğerim.Bir insan nasıl kontrolünü kaybeder de canına ciğerne, hiç bir hakkı yokken incititci davranışlarda bulunabilir ki?

Her şey bir yana, en önemlisi sanırım öfkem kendimi ifade etmeme engel oluyor, kendimi ifade edemeyince öfkem artyor. Bu kaos derinleştikçe de kontrol iyice kayboluyor. Başıma ne geliyorsa gelişigüzel dışa vurduğum öfkeden geliyor. Sonrasında da korkunç bir pişmanlık ve kendime yönlenen başka bir öfke dalgası.

Ya tamam isteklerim olmuyor, engelleniyorum, yargılıyorum ve infaz ediyorum. Yazık değil mi karşımdaki insanlara? Bir tek ben mi varım?

"Ey öfke seni kontrol etmem gerek! Yoksa sen, bendeki benin dönüp arkasını gitme hakkını kullanmasına neden olacasın." Ben olamyınca o olamaz o olmazsa be olmam. Biz olabilmemiz için seni kontrol etmeliyim öfke.Ve bunu başaracağım!!!!