Parasız bir dünya olsaydı hayat ne güzel olurdu

Lidyalılar 2500 yıl önce parayı icad ettiklerinde insanlığın başına ne büyük bir bela açtıklarının farkındalar mıydı acaba. Bir düşünün bakalım, yaşadığımız Dünya’da her şey para için. Çünkü yaşam paraya bağlı. Para zenginlik, para güç, istenilen her şeye ulaşmanın yolu para. Paranız yoksa hastalıktan hatta açlıktan bile ölebilirsiniz. Yeryüzündeki suçların belki de yüzde doksan dokuzu para yüzünden işleniyor.

Dünyanın zenginliğinden pay kapmak için devletler birbirine giriyor. Ya iç savaşlar, yiyenlerle yiyemeyenlerin savaşı. Parasızlık yüzünden insanlar intihar bile ediyor, Geliri olmayan kadınlar fuhşa sürükleniyor kocalarının şiddetine katlanıyor ömür boyu. Sayılamayacak kadar çok suçun altında paraya ulaşma hırsı yatıyor. Kapkaççılıktan uyuşturucu ticaretine, vergi kaçakçılığına kadar. İnsanlar çile çekiyor sefalet içinde yaşıyor parasızlıktan. Uyuşturucu parası için kendini satıyor gencecik kızlar. Ya onları uyuşturucuya alıştıranlar. Onların sırtından zengin olmak için yapıyorlar. Ne kadar adi bir suç. Para için yalancı şahitlik yapılıyor, adalet bozuluyor. Hakim’ler vicdanla cüzdan arasında kalıyor. Ülkelerin ekonomik kriz yüzünden belleri bükülüyor, toplumsal patlamalar yaşanıyor. İnsanlar haklarını alamayınca meydanlara çıkıyor. Toplum para yüzünden sınıflara bölünüyor. Zenginler baş tacı fakirlerin yüzüne bakan yok.

Ülkesini soyan siyasetçiler, bürokratlar çıkıyor ortaya para için. Milyonlar zengin olabilmek için piyango gişelerine akın ediyor. Ellerinde bir bilet hayale dalıyor, gerçeğe dönene kadar. Ya kazananlar har vurup harman savuruyorlar ne oldum delisi oluyorlar. Ya sonra beş parasız ortada kalıyorlar hayrını görmüyorlar kolay gelen paranın. Miras kavgalarında kardeş kardeşe düşman oluyor. Ölünün yasından önce bir paylaşım kavası başlıyor cenaze evlerinde. Genç kızlar aşkı sevgiyi değil parayı tercih ediyor, zenginlik ve sınıf atlamak için. Gençler ideallerinin peşinde değil para getirecek işlerin peşinde koşuyor. Yazarlar çizerler kalemlerini satıyor para için. İnsanlar cinayet bile işliyor. Zarar ettiği için iflas eden şirketler nedeniyle yüzlerce binlerce insan işinden aşından oluyor. Para için sosyal güvencesiz çalışmaya razı oluyor işçi. Para için sosyal güvencesiz işçi çalıştırıyor işveren. Daha az maliyet daha çok kar için. Para yüzünden devletler egemenliklerinden, insanlar haysiyetlerinden taviz veriyor. Parasız devletler diğer devletlere yük, parasız insan gereksiz insan.

Bir de paranın olmadığını düşünsenize. Hayat ne kadar kolaylaşır, ne kadar güzelleşirdi. Devletler egemenliklerinden insanlar haysiyetlerinden taviz vermezlerdi. Yazarlar yalakazarlık çizerler yalakatüristlik yapmazlardı. Genç kızlar parayı değil aşkı sevgiyi seçerlerdi evlenirken. Gençler ideallerinin peşinden koşardı meslek seçerken. Suçlar kötülükler yok olur hukuk kitapları birkaç sayfaya düşerdi. Ve saydığım bütün kötülükler bütün çirkinlikler yok olurdu sonsuza dek.

Bir düşünsenize parasızlıktan aç kalmıyorsunuz, giriyorsunuz lokantaya istediğinizi yiyorsunuz, çaya simide talim etmiyorsunuz. Ya hesap öpüşüyorsunuz helalleşiyorsunuz, zaten para yok ki. Parasızlık yüzünden ölmüyorsunuz. Gidiyorsunuz hastaneye en pahalı tedaviyi yaptırıyorsunuz. Ya para, doktorlarla öpüşüp helalleşiyorsunuz, para mı var başka ne vereceksiniz. Canınız hafta sonu Miami’ye mi gitmek istedi biniyorsunuz uçağa gidip geliyorsunuz. Her şey bedava. Kısaca para gidiyor bütün dertler bitiyor. Hep birlikte öpüşüp helalleşiyoruz bütün insanlık kardeşçe. Herkes çalışıp üretiyor ve kimse para istemiyor. Ne güzel olurdu değilmi.

Hayır para olmasa kimin çalışıp kimin tembellik yaptığını bilemeyiz mi. Diyorsunuz. Üretilen malın ve emeğin değerini nasıl vereceğiz mi diyorsunuz. O zaman ben de soruyorum. 3000 yıldır kurulamayan adil paylaşım düzeni kurulamadan daha ne kadar dayanacak insanlık. Daha ne kadar.

Ahmet Elden.