- Kategori
- Edebiyat
Popoların altında ezilen şiirler
İstanbul Belediyesi tarafından bazı parklara, metro ve tramvay istasyonlarına ünlü şairlerimizin şiirlerinin yer aldığı kitap biçimli banklar ilk yerleştirildiğinde bu düşüncenin şiirimizi, şairlerimizi toplumumuza anımsatmak, öğretmek namına çok iyi olacağını ve vatandaşlarımızın bu banklarda otururken can sıkıntısıyla da olsa bu bankların üzerindeki şiirleri okuyacağını ve bankın arkasında bir kitap kapağı gibi duran bölüme bakarak şairini öğreneceğini ve unuttuğu şiir okuma alışkanlığının yeniden kazanılacağını düşünüyordum.
Uzun zamandır yaptığım gözlemde şunu gördüm ki, poposunu bu banklara yerleştiren insanların dönüp bu şiirlere baktıkları bile yok maalesef. Bir şiir, terlemiş bir poponun altında "Beni oku, beni oku" diye bas bas bağırırken, şöyle bankın tam kenarına oturup, yanına oturtabileceği bir kadını tavlamaya çalışan bir gencin veya "Hey gidi günler, banklarda bir tuhaf oldu artık, nerede o eski ahşap banklar" diye feryat eden yaşlı insanların pek de umrunda değil doğrusu.
Aslında bu kadar çok şiir yazanı olan fakat başkalarının yazmış olduğu şiirleri okuma gibi bir alışkanlığı olmayan toplumuzun bu banklara sarılıp; "Şiirler, şiirler" diye define bulmuşçasına sevinmesini beklemiyorum fakat en azından kocaman bir kitabın üzerinde popoyu dinlendirdiklerinin farkına varsalar hiç olmazsa. Saygılarımla...