Rencide Edici Tavırlar

Bilerek ya da bilmeyerek rencide edici türlü hareketler çokça sergileniyor yazık ki. Bu hareketler ahlaken de, dinimizce de,  insanlık anlayışı olarak ta  ayıp ve günah. İç yaralayıcı.

Anlaşılamaz sanılsa da aslında rencide edici davranışlar pek çok  insan tarafından da anında farkediliyor. Dile getirilmese de toplumda vicdanlı kimselerce  içten içe kınanıyor.

İşte Müslümanlığa da hiç yakışmayan rencide edici hareketlere bazı örnekler;

Bir insan orada yokken ya da kendisini savunup, aksini ispatlayamayacakken  onun hakkında gerçek dahi olsa en kötü şekilde konuşulması. Yani gıybet.  (Yalan yere arkadan konuşmak ta zaten hem gıybet hem de iftira var). 

Çirkin rahatsız edici Lakap takılması.  Küçültücü lakaplar ve sözlerle özellikle de size karşı savunmasız,  güçsüz şartlardaki  insanları aşağılamaya çalışmak.

İnsanlarla doğuştan sahip oldukları değiştiremeyecekleri fiziki-ruhsal eksiklikler, rahatsızlıklar ve Allah vergisi durumlar üzerinden alay etmek.  Örneği sakatlıklar, fiziken çok farklı özellikler, kulak, burun yüz yapıları, ten renkleri vb. Bir insan "kör " kelimesinden rahatsız oluyor ve size bunu belli ediyorken ısrarla ona böyle söylemek.  Benzer şekilde kekelemelikler,  tikler, değişik yürüyüşler, konuşma biçimleri vb üzerinden  alay ve aşağılamalar.

Çok çocuk sahibi birisinin Allah kendisine çocuk nasip ettiği için böbürlenir bir tavırla , çocuğu olmayan kadın ve erkekleri  sinsice aşağılaması. Bu konunun ardniyetle ima edilmesi. 

Zengin ve güçlü insanların  ölümlü  bir kul olduğunu unuturcasına;  söz ve  davranış hatta yüz ifadeleriyle  şımarıkça ve üstten tavırlar sergilemesi. 

Samimi olunmayan kişilerle ya da kendisinden fakir - güçsüz birisiyle  konuşurken çok samimiymişçesine, kendisi karşıdakinin patronuymuşçasına  saygısızca,  kibirli edayla  hitap edilmesi,  hemen "senli benli " laubali konuşulması. 

Özellikle sevmediği,  hasım gördüğü kişilerle yüzyüze konuşurken ya da gıyaplarında: Hitap başlarına  toplumda aşağılayıcı kötü anlama gelebilen veya kötü addedilen kelimeler, hitap biçimleri eklenmesi.

Başkalarının insani -makul- küçük  zaaf, hata ve kusurlarının hoşgörülmek bir yana her fırsatta deşilmesi ve bu kusurların sıkça,  yerli yersiz, ulu orta dillendirilmeye çalışılması. (Oysa dinimizce  herkes başkalarının hatasını gizlemeye çalışmalı böyle yapılırsa Allah ta o kulunun hatasını gizler denilmiştir.)

Haksız olsa dahi, çevresindekileri kendi sevmediği kimselere ve topluluklara karşı kötü davranmaya, onlardan yüz çevirmeye  zorlamak, yani menfaati için bir insana veya topluluğa  manevi zulüm-mobbing yapılmaya çalışılması. 

Karşıdaki insanın sözünü bastıracak şekilde hep bağırarak, azarlarcasına  konuşulması ve  - eğer maddi manevi  bir çıkarı yoksa-  diğer insanlardan bir tebessümün, tatlı dilin, selamın esirgenmesi.

Sayıları onlarca olsa da şimdilik aklıma gelenler bunlar. 

Sağlıklı, sevgi -saygı dolu güzel günler.....