Şarap kadehi

Ve ağlamanın güzelliğini mi keşfettim nedir... Bilmiyorum... Ağlıyorum işte, durmadan ağlıyorum... Bazen bir iki küçük tebessüm... Ve ardından gözyaşları... Havadan mıdır? Cıxxx... Hormonel? Daha menepoza çok var:)... Aşktan... Yok o da değil.. Ayrılık... Mümkün değil.. E neden? Deliriyor muyum? Oynatmaya daha çok var... Akıllıca usluca yapmam gereken işlerim var.. Bitse de oynatsam.. Deliliğe vursam.. Ohh özgürsün. Hesap soranın yok. Atlıyorum arabama, hooooopppp İstanbula.. Ne oldu? Krizim geldi... Azıcık oynattım. Üssstüme gelmeyin heayytttt... Az daha oynatırsam soluğu Roma'da alırım bak:)))) Süper... Bunu düşünüp değerlendirmeliyim... Çokta planlı seyahat ederim. Ansızın delirmiş olucam için kapının önünde bir valiz her daim hazır bulunmalı. Kitap, makyaj çantam, takılarım, parfümüm, hiçbir zaman yanımdan ayırmadığım özel eşyalarım, bilgisayarım, spor ayakkabılarım ve sandaletlerim.. Uf zor... İslomania dedikleri bu galiba. Kapana kısılmışlık hissi, ama o kapanda kendi hür iradenle kalmayı seçmek. Elin, kolun, dilin özgür olmalı, hür olmalı. Hele ki kalbine ket vurursan, benim gibi mide ülserinden kıvranırsın. Kolaya kaçmak.. Yemeğin yanına cacık yapmak yerine ''kola''ya kaçmak gibi birşey galiba. Herşeyin bir bedeli var.. Her kim ''Öderiz tattlıııııımmmmm'' dese de, o bedelleri ödemek kolay değil. Vijdan muhasebesidir bu. Benim kalbim pırıltılı bir şarap kadehi gibidir içinde ne varsa görür dışardakiler.. Vijdan da böyledir kirli bir kadehin içinde ne olduğunu bilemezsin, değerlendiremezsin.. Yüreği kirletmemek önemli olan, pak, temiz tutmak. Gerisi kolay... O kadehi temiz tutmak zahmetli... Yıkayacaksın her gün gözyaşlarınla......