Senin

Temmuz sıcağında parlayan güneşle uyanıp 

Yükselip dağların ucundan süzülsün hasretim 

Bekledikçe artan acılarımı haykırayımda yamaçlara 

Uçmayı henüz öğrenmiş kelebeğe tutunsun 

Arayıp bulsun uzakların mavisinde yüzünü senin 

Ellerin elimden kayarken 

Bir daha görmemek istercesine kaçtığında gözün 

Bakakaldığımda ardından dolu gözlerle ben 

Gözlerimde takılı kalsın yüzün senin 

Bir sabah doğrulamadığımda yatağımdan ben 

Ürkütücü sessizliğinde durmuş saatimin 

Sen bile seslensen açılmayacak göz kapaklarım 

Soğuk duvarlarımda yankılansın son sözün senin 

Ortalığa saçılan buruşuk kağıtlarım kalemim 

Son giydiğim gömleğin cebinde kalan sigaram 

Yakası kirlenmiş ceketim atıldığında çöpe 

Bir film olup kalsın evrende benimle hatıran senin 

Ra Temmuz 2010