Siyah olmak istemiyorum...

Gözlerine bakmakla başladım bu enterasan yolculuğa... Bitmek bilmeyen bir solukta tüketemeyeceğin kadar çok sevdim seni.

Her yolculuk bitermiş ey sevgili! Şimdi bu yolun sonunda duran birbirine uzak iki yabancıyız bizde... Ne zormuş bırakmak bir eli , sonunu bilmediğin bir yola girmek...

Hayatımdan çıkardım tüm renkleri en sevdiğim yeşili bile... Siyahım artık çok koyu bir yalnızlığa bürünen soğuk ve herkese uzak bir rengim...

Nasıl her şey bu kadar çabuk şekil değiştiriverdi anlamak mümkün değil...

Mutluyduk aslında biz ne değişti de şimdi düşman olduk hani en sevdiğimiz yağmurda birlikte yürümekti artık yalnız yürüyeceğiz öyle mi? Yok sevgilim hayır düşündükçe ağırlaşıyor kalbim taşıyamıyorum bu duyguyu...

Aynı aydınlık güne uyandığımız tatlı bir tebessümle süslenmiş çok sıcak bir günaydınla renklerdiğimiz sabahlarımız olmayacak mı artık?

Ama kokunu özlerim ben senin yapamam ki sensiz, uyuyamam ben yalnız bilirsin peki bile bile beni bu yalnızlığa neden itersin?

Peki ya sen sevgili o çok sevdiğin yeşil gözlerim olmadan yapabilecek misin?

Bitmesin, gitme bu kez son olsun sevgilim sana söz veriyorum herşeyimle mutluluğun için yaşayacağım sadece huzur istiyorum o kadar...

Sensiz siyahlaşırım , ben renklerimi kaybetmek istemiyorum...

mechule uğurladığım gemiye...