Söz ver yazmayacaksın

Geçen gün kızımı diş muayenesine götürdüm. Tam kızım dişçi koltuğundayken telefonum çaldı, arayan annem... Müsaitsem benimle konuşmak istediğini söyledi, sesinde bir endişe sezdim. O an konuşamayacağımı, muayeneden çıkınca arayacağımı söyledim. Biraz sonra telefonumun şarjı bitti. Neyse muayenehaneden çıktık, eve gidene kadar kafamda binbir türlü senaryo kurdum. Daha dün konuştuk, bişey yoktu, acaba kötü bişey mi oldu, niye annem benimle endişeli konuştu, acaba benimle ne konuşucak? Vs. vs... Nihayet eve geldim, telefonu şarja taktım, annemi aradım. Aramızda geçen konuşma şöyleydi:

Anne ne oldu, bişey mi var, niye aradın beni?

Korkma kötü bişey yok... Da kızım sen ne yaptığının farkında mısın?

Niye anne ne yapmışım ki?

Kızım niye abuk sabuk şeyler yapıyorsun, duydum ki internette hükümete, devlete atıp tutan yazılar filan yazıyormuşsun. Niye yapıyorsun böyle şeyler, niye beni üzüyorsun. Ya, başına bi iş miş gelir...

Anne başıma niye iş gelsin ki ben kendi halinde bir ev hanımıyım. Kim ne yapsın beni?

Ev hanımıysan ev hanımlığını bil, otur evinde çoluk çocuğunla ilgilen, senin başına gelmezse kocanın başına gelebilir, Allah korusun biri ordan bişey yazar asabını bozacak al başına belayı, niye uğraşıyorsun kızım böyle şeylerle, bak bana söz ver yazmayacaksın bir daha, yazdıklarını da sileceksin...

Anne düşüncelerini ifade etmenin neresi suç?

Başlama yine ifade, düşünce, özgürlük, mözgürlük... Vatanı milleti kurtarmak sana mı kaldı? Yazmayacaksın söz ver, sileceksin söz ver..

Tamam anne yazmayacağım bir daha, sileceğim her şeyi...

Dalga geçmiyorsun değil mi, ciddi misin? Aman kızım sivrilme öyle, fikrin varsa içinde kalsın, insanların başına bu yüzden neler geliyor biliyosun...

Tamam anne , hadi görüşürüz...

Telefonu kapatıp şöyle bir düşündüm. Anneme kızsam mı şefkat mi duysam bilemedim."Anne şefkati işte" diye düşünüp kızmamaya karar verdim, kızımın diş çürükleri de önemsizmiş zaten...

Ah anne ah... Vatanı milleti sen kurtarma, ben kurtarma kim kurtaracak? Hepimiz kabuğumuza çekilip kendimizi mi koruyalım sadece, kaplumbağa gibi. Kaldı ki bizim kaplumbağaların ki kadar güvenli bir kabuğumuz da yok zaten. Hanefi Avcı olayını da düşünecek olursak, sen de haksız sayılmazsın... Konuşanı, yazanı, düşüneni atıveriyorlar içeri... Sıra bizim gibi sade vatandaşa da gelir mi?gelir... Üzgünüm anne bak yine dokundurdum birilerine. Huyum kurusun duramıyorum işte. Düşünmeden, paylaşmadan, yazmadan edemiyorum. Anla beni be anne...