Sözün bittiği yerde başlar "aşk"

Sözün bittiği yerde başlar “aşk”. Ve hissedilen, yaşanılan “aşk” ise; biri sevda olur, diğeri sevdalı… Çiçeğin gün ışığı ile açmasına, gecenin ay ile aydınlanmasına benzer. Farklı iki noktadan tek noktaya bakarken, birdenbire bakılan noktada olmaya benzer.

Kelimelerin anlamı boğduğu, sevdanın hayatı sardığı yerde başlar “aşk”. Ve dediği gibi Yücel’in “Sen sevda ol, ben sevdalın”(*)

Bağlaçlar gibi “aşk”… Duygu ve düşünceyi, sevda ve sevdalıyı, gün ve geceyi, su ve ateşi, gökyüzü ve maviyi, Pelin ve Yücel’i bağlayan da “aşk” değil mi?

Sevda; içinin yansıması değil mi yüzündeki gülümseme? Hayatın anlamı yüklenmemiş mi gözbebeğine? Nereye baksam gördüğüm suretin değil de yüreğin değil mi? Masmavi gökyüzünün ciğerlerine dolması değil mi nefesin?

Sevdalı; hayatın başlangıcı sevda. Gökyüzünün kasvetini dağıtan sevda… Yaşamın kıyısında durup, kendine sıkı duran bir nirengi bulmak gibi sevda… Her yönüyle dengelenmiş, en güzel “aşk”a indirgenmiş sevda… İşte o zaman “sen sevda ol, ben sevdalın” (*)

“Gönlümün yeşilinden kopardım, göğün mavisinden sağdım. Ve sana baktım, yokluğunda kullanılmak üzere biriktirdiğim bakmalarından bir bakışla, gözlerimle kardım mavi ve yeşili ve tebessümler damıttım, Turkuaz tadında. Belki gelirsin…
………………..
Gözlerimde umut, gözlerimde sevinç
Gözlerimde “ne bilim işte.
- Hani geldin mi?
- !
- Hoş geldin “ (*)

Geldi sevda, geldi sevdalıya… Hiç haber vermeden, birdenbire geldi… Hoş geldi… Sözün bittiği yerde başladı “aşk”…


Canım dostum Pelin ve Yücel’in nişan armağanıdır.




(*) http://blog.milliyet.com.tr/Blogger.aspx?UyeNo=792949

Not: Bizden kız almak zordur hemşo…

Fotoğraf : Tabii ki ben çektim :)))