Umudun İçinde Var Olmaktı Senli Yaşam Derken…

Buz kesmiş bir ateş bu zemheride,
Geceye uzanmış düş kurmalar,
Yarınsızlık bu umutlardan düşen,
Sense asfaltın koyusunda gecenin geçinde…

Umuda kurgulanmış bir düş sağanağı
Yarınsız düşünceler gün boyu sürerken,
Arda kalan ömrün acınası hali iken,
Sen gecenin sonunda asfaltları ezerken
Ben susuz zamanların uykusuzluğunda idim…

Yarın derdim umuda haykırırcasına,
Yarın, güneş bedenleri yakarken,
Ben umudun yoksuzluğuna düşmüşken,
Sen gülücükler savururdun yaşama…

Beklentisiz bir zaman bozması bu umut yoksunluğunda
Düşsüz yaşamın bitimsiz acılanmalarıydı göz kapamak
Sonsuz bir düşüştü bu kaybedişlerle yaşamdan,
Seni sevmekti umudun içinde dalgalanmalar yaratan…

Umudun içinde var olmaktı senli yaşam derken,
Ömrümü yitirdim karanlıkta düş kurarken,
Bitimsiz cümlenin tek kelimesiydi sevdim anlatımı,
Oysa yarınlardı bitimsiz acının sensiz başladığı anlar…

Yarın, sevgili yarın dünden daha acılı yaşam olacak,
Yarın, sevgi yarınlar, gülüşlerinin bittiği anlar çoğalacak,
Ben sensiz yaşayamam derken çoğul zamanlarda bana,
Şimdilerde adsız mezar taşında teselli arar ruhum…

Sahi, sevgi anıları ne zamanlar çoğalırken düş kurardı insan,
Ben seni hangi gün karaltılarında en çok severdim,
Sen bana en çok hangi zamanlarda sevdim seni hem de çok derdin
Şimdilerde neden düştük sessiz karaltılar içine, yokluğunla…

Yaşam ucuza düştü kolla, kola, olduğumuz zamanlarda,
Sen yokluğunun yanında hep karartılar,
Bir bakışa ömrü feda ederken,
Neden düştü umutlarımız gurbet uzantısına?

Şimdi gecenin sonu, güneşin ışıkları ile oynadığı zaman ve ben,
deniz suyunun son dalgasına konuşurken, aklıma düşen dünlerdi canımı yakan…

Mustafa yılmaz