Var mı buz gibi soğuk su içen?

“Ben çocukluğum da pazarda su satardım”sözleri, Devlet büyüklerimizde dahil olmak üzere hemen herkesin anılarını süsler.
Ancak ben bu işi çok kısa bir sürede sona erdirmek zorunda bırakılmıştım !
En iyiler arasındaydım oysa!
Herkes bardakla satarken, benden testi dolusu suyu satın almaktaydılar.
Neden mi?
Serinlemek için kafalarından aşağıya boca etmekteydiler çünkü!
Ancak bu defa ayran sektörüne el atmıştım.
Bu müjdeyi vermek için müşterilerimi daha fazla bekletmemeliydim.
"Buuuz gibi ayraaaan" derken daha bir kasılmaktaydım.
Diğer çocuklar arasında, yoğurt alacak kadar sermayesi olan bir tek bendim galiba!
Öyle ya çeşmeden su doldurmaktan kolay ne var?
Pazarcı amcalar çok sevindiler bu farklı uygulamaya!
Cebimden taşan paraların şıkırtıları beni de çok sevindirmişti.
Taaa ki, bir amca neredesin be koçum der demez elimden kaptığı testiyi kafasından aşağıya dökene kadar.
Alışkanlık işte..
O an dilim tutulmuş o ayraaan dökmeee diyememiştim.
Herkes gülmekten yerlere yatıyordu adeta.
Adamcağız o bembeyaz görüntüsüyle çok komik bir haldeydi.
Ama ben gülemedim.
Zırıl zırıl ağladım hatta!
O güzelim testiyi duvara fırlatarak parçaladı ve beni kovdu pazardan.
Pazarda bazlama satan köylü bir teyze çok acımıştı bana.
Pazarcıyı payladı, ben şahidim dedi.
Çocuğun suçu yok.
Elinden almanla dökmen bir oldu!
Ama çamyarması adamın kızgınlığı geçmedi.
Beni kıskanan diğer sucu çocuklar yetiştiler imdadına.
Adamın temizlenmesi kolay olmadı.
Ellerindeki suyun hepsini sattılar.
Hepsinin yüzleri gülüyordu.
Benim sayemde..
Bense uzaktan sermayemin kırık parçalarını izlemekteydim ağlamaklı…