- Kategori
- Gündelik Yaşam
Ver bi cigara......

Bıraktım sigarayı,
Şimdi işyerimin penceresinden baktığımda, kadının biri balkonda oturmuş sigarasını içiyor. Acaba ne için içiyor diye düşünce geçti aklımdan,
Ben ilk başladığımda, arkadaşıma aklımdan ne geçiyor bir bilsen dediğimde, ağzıma tutuşturdu sigarayı, halbuki ben top oynamak istemiştim. Serde gençlik kanı kaynamak varya.. Aklımdan geçen buydu.... Hey bee... Çocukluk işte, ilk gençlik, kendi ifade edebilmenin sigara paketi taşıyor olmaktan geçtiğini sanıyorduk..
Sanıyorduk ki, sigara içince adam sıfatı kazanacağız, sigara ikram edince statümüz artacaktı. Büyüyecektik...
Aslında yanılmaydı bütün ilk gençlik sigara içişlerim.
Ben en çok ağlamamak için içmişimdir sigarayı, öyle anımsıyorum şimdi kadına bakarken, her ağlamak istediğimde, her üzülüşümde, her yalanda, her ihanette, her kandırılışta, her yanılgıda elim gitmiştir sigaraya...
Çok yoktur bir kahve, bir çay, keyifli sohbet eşliğinde sigara muhabbetim azdır sayısı ..
Elimin sigaraya gidiş nedeninden biri işim, bir de çalıştığım derslerdi. Sanki problem onsuz çözülmüyor, sanki işlerdeki pürüz onsuz gitmiyordu.
Aklım sigaraya hücum ederken, bedenim isyan ediyordu her defasında, ....
Bıraktım;
Birincisi, sigara paketini davlumbazın üstüne atıp, işyerine götürmedim. Geceleri hüzünlerime eşlik etti.
İkincisi, Sigara paketini almayı bırakıp, her hüzünümde, her ağlayacağımı hissettiğimde, üşenmeden 6.katı inip, cadde sonundaki büfeden dal sigara almaya başladım.. (bir gece yarısı hiç unutmam büfe kapalı, ben şehrin bir ucuna gittimdi, gelirken sigara yerine kocaa bir dondurma paketiyle geldimdi..)
Bitti yani,
Bitti, sigarayla dostluğum. Benden uzak dursun.... Dostumdan, düşmanımdan da uzak olsun...
İyi oldu, hemde has oldu. Ağzımın tadı, tenimin rengi, nefesimin kokusu, ciğerimin havası, bedenimin feri yerine geldi..
Annem sordu geçende sigarayla arkadaşlığın nasıl diye?
Cevapladım tabii. Kırık yılda bir çerez niyetine.. gerçekten 40 yılda bir ....
Şİmdi o kadın hangi düşünceyle içmiştir kimbilir, ben hala düşünüyorum...