Vermek ve almak...

Yogayı, bir spor tesisinde tanıdım ve sevdim. Bir yoga stüdyosuna başlamadan önce, gerçek anlamda yoga dersleri nasıl olur bilmezdim. Yoga pratiğini hem spor tesisinde hem de yoga stüdyosunda deneyimlediğim için ikisi arasındakı farkı çok rahat görebiliyorum. Bu farkındalığın bana ne gibi bir faydası oldu diye sorarsanız... En iyisi anlatmaya başlayım.
 Bu hafta bir spor tesisinde yoga dersleri vermeye başladım. Bugüne kadar ya belli gruplara özel ders vermiş ya da yoga stüdyosunda ders vermiştim ama bir spor tesisinde ders vermemiştim. Dediğim gibi kendim de bir spor tesisine üye olduğum için birçok grup dersine katılmaktayım ve grup derslerinde nelerle karşılaşılabileceğini az çok tahmin edebiliyorum. Özellikle "abs and butts", "six pack", "oryantal", "army training" gibi hareketli derslerde "mat"lerin (minderlerin) yerleştirilmesinden sınıfın düzenine kadar birçok konuda üyeler arasında tartışma bile çıkabilir.

İlk dersimden önce, tüm bu olasılıkları düşünüp ne gibi çözümler üretebileceğim üzerinde kafa yordum. Heyecanlıydım. Hep derim ya, heyecan olmazsa derslerimin bir tadı da olmaz diye. Dersimden yarım saat önce tesise varmıştım. Hemen stüdyoya gittim. Bu spor tesisinin en güzel yanı, bir stüdyonun tamamen yoga derslerine ayrılmasıydı. Ayrıca blok ve yoga kemeri gibi bazı yardımcı ekipmanları da bulmak mümkündü.

Önce, müzik setini incelemeye başladım. Nereden açılıyor, ses nereden açılıp kısılıyor, cd nereye yerleştiriliyor, bir sonraki ya da önceki şarkıya nasıl geçiliyor. Tüm bunları öğrendim. Ardından "mat"ımı yerleştirdim ve öğrencilerimi beklemeye başladım. Bir yanımda ders notlarım bir yanımda da su mataram.
Derken ilk iki öğrencim girdi sınıfa. Onlar da erkenciydi. Dersten yaklaşık onbeş dakika önce sınıfa gelmişlerdi. Daha önce ne gibi yoga deneyimlerini öğrenebilmem için benim için bir şanstı bu. O tesiste, daha önceleri hatha ve vinyasa yoga deneyimleri olmuştu. Yin yogaya pek aşina değillerdi. Onu da benimle deneyimlerlerdi. Ayrıca tanıdığım birkaç eğitmenle çalışmışlardı ve az çok o eğitmenlerin tarzlarını biliyordum. Akışlı yoga derslerini seviyorlardı ve özellikle ters duruşlar, denge ve kol denge duruşlarını çalışmak istiyorlardı. Tam bana göreydi.

O an kararımı verdim. İlk dersimde ayaktaki asanalara ve köklenmeye odaklanacaktım. Böylece hem grubun hangi seviyede olduğunu görebilecektim hem de birbirimize alışmak için iyi bir ders olacaktı. Dersin zirve duruşu olarak da "parivritta ardha chandrasana"da (dönmüş yarım ay)  karar kılmıştım. Öncesinde de "ardha chandrasana" (yarım ay)...
 Bu asanaya, kalça ve göğüs kafesi açıcı asanalar ile hazırlanmalıydık. Derse meditasyon ile başladım. Ders başlamıştı ama tabii ki derse ancak yetişenler de vardı. Kapı açıldı, içeri girenler oldu. O an meditasyonda olanlara, bu durumu gözlemlemelerini söyledim. "Bakın bakalım aklınız açılan kapıya mı gitti?" "İçeri kim diye merak mı ettiniz?" "Tüm bunları kabul edip meditasyona devam edin." Evet, ders böyle başladı.

Yerde omurgayı esneterek ve masa pozisyonunda denge çalışarak başladık. Ardından ayağa kalkıp, bedeni "surya namaskara" (güneşe selam) ile ısındık. Dersin teması "köklenmek" olduğu için ayaktaki tüm duruşlarda ayak tabanından yere iyice köklenmeyi hatırlattım ders boyunca. "Virabhadrasana I" (birinci savaşçı), "virabhadrasana II" (ikinci savaşçı), "trikonasana" (üçgen), "parivritta trikonasana" (dönmüş üçgen), "parsvakonasana" (yan açı duruşu), "utkatasana" (sandalye), "viparita virabhadrasana" (ters savaşçı), "prasarita padottanasana" (bacaklar ayrı öne eğilme), "uttanasana" (ayakta öne eğilme) ve "ashva sanchalayasana" (lunge-hamle) gibi  birçok ayaktaki asana ile hem göğüs kafesimizi hem de kalçamızı açtık.

Ardından denge duruşlarından "vrksasana" (ağaç) yaparak da kalça açmaya devam ettik. Sıra zirve duruşuna gelmişti. "Yarım ay" duruşları için bloklardan destek aldık. Bu duruşların arasında bedeni dengelemek için "urdhva prasarita eka padasana" (ayakta bacakları ayırma) ve "uttanasana" (ayakta öne eğilme) asanalarını kullandık.
Sonrasında bir vinyasa ve "adho mukha svanasana"da (aşağı bakan köpek) bekleme. Ayakların dışına zıplayıp "malasana"ya (çelenk/dua tespihi duruşu) geçmek ve yere oturma. Yerde "janu sirsasana" (yarım kelebek/baş dize duruşu) ve "paschimottanasana" (yerde öne eğilme) gibi öne eğilmelerle dersi yavaşlattım. Oturarak burgu ve "savasana" (derin gevşeme ve dinlenme pozu) öncesinde bir ters duruş: "Salamba sarvangasana" (destekli omuz duruşu). Omuz duruşunu dengelemek için "matsyasana" (balık) ve "jathara parivartanasana" (karından burgu) ile dersi sonlandırdım.

Derin gevşeme pozisyonunda enstrümantal bir şarkı çaldım. O sırada bazı üyeler sınıftan ayrıldı. Kalan üyeler derin gevşemeye geçtiler benim yönergelerimle. Ayak parmak uçlarından başlarının tepesine kadar gevşeyip rahatladılar. "Savasana"dan uyandırdım sınıfı ve dersi köklenmek ve ait olmak üzerine birkaç cümle ile bitirdim.

Ders sonrasında üyelerden bazıları sorular sordu bana. Tabii ki, köklenme üzerine söylediklerimden sonra, en çok çakralarla ilgileniyorlardı. "Yoga ile çakraları açmak mümkün müydü?" "Derslerimde çakralara yönelik çalışmalar yapacak mıydım?" Elbette... Neden olmasın? Etkileşim ve iletişim. Yoga yolumun en çok bu yanını seviyorum. Öğrencilerimin istekleri ve benim onlara verebileceklerim ve benim onlardan aldıklarım ve öğrendiklerim... Verdikçe, mutlu oluyorum. Önce veriyorum, sonra alıyorum. Verdikçe, alıyorum. Aldıkça, veriyorum. Büyüyorum, gelişiyorum ve olgunlaşıyorum... .