Yağmurun içimde saklı kalan izi...

_Bu son sefer olmalı..

_Hava ne kadar da birdenbire soğudu..

_Parmak uclarımı hissetmiyorum...

_Annemi arasam mı?

_Kadıncağız belkide ilk kez yanlız kaldı bu gece...

_Ağlamamak için zor tutuyorum kendimi..

_Evin içi ne kadar da soğuk, ısıtıcıyı açarsam belki biraz ısınrım..

_Televizyon'da güzel bir filim var aslında ama içimden seyretmek gelmiyor..

_Ya kızım'a ne demeli..Unuttu beni yine her zaman ki gibi mutlu olduğu anlarında..

_Amam aman o mutlu olsun yeterki!! Başka ne isterim ki..

_Yarın sabah erkenden kalkıp işe gitmem lazım..

_Güzel bir duş almak en iyisi sanırım, belki biraz açılırım..

_Ne güzel şeyler yazmışlar yine...Okudukça insanın birkez daha tekrar edesi geliyor..

_Nasıl böylesine yoğun duygulara sahip olup içten gelen izdüşümü açığa çıkarabiliyorlar.??

_Sanırım onların hayal gücü benimkinden daha geniş yada bakış açıları, yada çevreleri veya yaşadıkları....

_Olması gereken buydu yada söylemem gereken..

_İlk defa derin bir nefes aldım sanki...

_Bu sefer bitti...

_Bu son sefer olmalı..

_Yağmurun izi....

_Nasılda gözyaşlarıma karışıp kayboldu...

_Ahh....O gemide bende olsaydım..Açık denizlere yol alsaydım...

_Bu son sefer olmalı..

_Bilmem ki başka seferler yada perde aralarından gülümseyen pişekar olurmu.??

_Şimdi yol almalı sabah'a..

_Ama önce...

_Buğulanmış pencereme güneşi cizmeliyim,

_Gökyüzündeki yıldızları hayal etmeliyim bu yağmurlu gecede...

_Ve gülümseyebilmeliyim inadına !!

Yağmura sevinmedim değil...Susuzluk tehlikesi altında yaşadığım bu şehirde.Ama geç gelen bu yağmur bir çok
şeyi de aldı götürdü BENDEN....