Yalnızca kanatlarına güven

Yalnız olmak o kadar da kötü değildir aslında. Yalnız olmak özgür olmak ve özgür bırakmaktır aynı zamanda. İlk başlarda ağlatsa da, zor olsa da, zamanla alışıyor insan yalnızlığa. Yalnızlığın rengi oturuyor gözlere, anlıyor kim baksa. Kendinizi yalnız hissediyorsanız özgürsünüzdür. İsteyince çekip gidebilir ve onu ait olduğu, istediği, mutlu olduğu yere bırakabilirsiniz.  Siz yalnızlığı biliyorsanız, yıpratmadan, üzmeden, kırmadan, hırpalamadan, sahiplenmeden, bağlamadan, duvarlar örmeden, tel örgüler çekmeden etrafına, onu ellerinizde bir azad kuşu gibi öpüp uçurabilirsiniz. Yalnızlığı biliyorsanız, onun uçmasını istersiniz. Siz uçursanız bile gelip konuyorsa  omuzunuza, cıvıl cıvıl şakıyorsa etrafınızda o zaman seviniz, sevininiz. Ama o kadar… Sevdiğiniz havuzunuzda bir balık ise eğer, havuzunuza denize kadar bir kanal açınız. Özgür bırakınız. Yine de gitmiyorsa sevininiz. Ama gideceği bir yolu kapatmayınız, hatta daha başka yollar açınız.   

Hep yazıyorum ben hep söylüyorum. Hayatlarımız ne kadar saçma aslında ve ne kadar anlamsız. Sahiplenmek mesela… “Sen benimsin, bana aitsin” demek ne kadar aşağılayıcı, nasıl büyük bir yanılgı. Bırakın bir canlıyı eşyalara bile sahiplenemem ben. Hiç bir şey bize ait değilken ve bu dünyada ömür bu kadar kısayken, ölüm gibi bir realite önümüzde dururken,  insanlar ne kadar çok şeye sahip olma arzusunda.

Avucunuzun içinde, gönül kafesinizde, gönül havuzunuzda, içinizde, duvarlarınızın içinde ne varsa özgür bırakın. Bir kuşu azad eder gibi. Ruhunuzu ve ruhlarını özgür bırakın. Yalnızlık bu bakımdan iyidir. Korkmayın…

Haklısınız. İnsan en sevdiğini sahiplenmek istiyor. Ve o’nun hayatına girmek istiyor. O’nun kurduğu her cümlenin içinde geçmek istiyor. Ama herkes kendi kanatlarıyla uçabilmeli. Sevin koruyun ama sahiplenmeyin. Siz once kendi kanatlarınıza güvenin. Ve sevdiklerinizin uçabilmelerini engellemeyin. Kanatlarını yolmayın, kafese kapatmayın.

En sevdiğiniz bir gün uçup gitsede yanınızdan, siz bir yetim gibi kalıp arkasından bakakalsanız da, gözyaşlarınız içinizi yaksa da,  kalbinizin üzerine sigarasını bassa da, siz o cızırtıyı ve kokuyu duysanızda, acınıza dayanın. Bırakın uçsun sevdiğiniz. Siz yalnızca kanatlarınıza güvenin. Ve unutmayın, yalnızlık kendi kanatlarınıza güvenmektir. Yalnızlık birazda özgürlüktür. Yalnızlığın da bir güzel tarafı vardır.

Bu sahip olma arzusuyla ve şu yalnızlıkla ilgili ne çok yazdım ben…