Yaşamı anında yaşamak

Dünler boyu kanmışım,

Yaşama kanıp, aldanmışım.

Gün olmuş yol bulamamışım,

Bulamamış,

Bir düşünceye dalmışım.

Yaşamışım kendimce,

Yaşamışım da

Düşünürken derinden derine,

Kalıplara saplanıp kalmışım.

Hedefler belirlemişim amaçsız...

Amaçlara dalmışım araçsız...

Gün olmuş günleri saymışım

Dünlerde günlere kanıp dalmışım.

Dünler olmuş,

Yarınları mutluluk sanmışım.

Yarınları yarınlara dalarak yaşamışım.

Dalmışım dünlerde günlere,

Dünlerde kalan o sisli günlere.

Sis dağılmış, gördüğümü hayal sanmışım.

Gün olmuş günden bağımsız kalmışım,

Dünlerde günleri deneyimleyip

Yarınlara dalmışım.

Dalmışım dalmasına da...

Gün gelmiş o deneyimlerle sisi dağıtmış,

Yaşamda ANIN farkına varmışım.

Dünler boyu, günler boyunca sevmişim...

Sevmişim de;

ANDAN uzakta kalmış,

ANIN içinde zamana tutsak kalmışım.

Gün olmuş;

ANDA ANIN farkına varmışım.

Farkına varmışım da...

Kaçıp giden günlere yanmışım.

Gün gelmiş farkına varmışım,

Ben çok şeyin farkına varanda;

Farkında iken yeni farkındalıklara varmışım.

Farkındalığın değerini bilende;

Aşkın ANDA değerini anlamışım.

Anlamışım,

Anlamışım da...

Geçip giden onca zamana yanmışım.

Yanar-yanar durur iken ANDA,

Yaşamın anlamını kavramışım.

Her güne bir deneyimi,

Bir Aşkı,

Bir de sevdayı katmışım.

ANINDA Yaşanan Dostluğu, o anda ANA katmışım.

Tarık Toraman

10.Temmuz.2008