Yüreğimin en yakın komşusu

Ne kıyı köşe sakladım ne de ulu orta yaşadım. İçten içe bir sevdaya tutuldum. Sardıkça saran yangın misali.

Elim hep üzerinde olsun istiyorum. Sıcaklığı asla soğumamalı avuçlarımın arasında. Güneş onunla doğup batmalı.

Bitmesin istiyorum aramızdaki ilişki. Bunun içindir üzerine fazla gitmeyişim, damarına basmayışım. “Silik bir hikaye” diye geçmesin sakın aklınızdan. Güneş ve Ay sözlerimizde doğuyor usanmadan.

Yüreğimin en yakın komşusu, desem yeri. Duygularımla hareket ediyor, dans ediyoruz saatlerce. Sustuğum da o da susuyor, konuştuğumda kıpır kıpır yerinde duramıyor. Uçlarda yaşıyoruz; ucunda ölüm değil yaşam olan. Gözyaşlarım refakat ediyor ona bazen de gülüşlerim.

Kağıt üzerinde an be an devam ediyor bu aşk. Ama resmi, göstermelik değil  candan ve samimi.

Kalemsiz kağıt, kağıtsız kalem neye yarar ki? Dilimin ucundan kalemime ve kelimelere boşalan bu aşk ne olur hep sürsün.

Aysel AKSÜMER