Yürek, gel-gitleri yaşar

Hani insan bir zırh yapar ya kendine…Hani birde maske takar ya yüzüne…Hani güvenmez ya hiç kimseye…Hani çıkarıp koymaz ya yüreğini ellerine…Gülümsedim ben yüreğine ve çıkartıp koydum ellerine… Ve yüreğimden döküldü kelimeler…

Hadi ak benim küçük derem
Hadi ak o’nun coşkulu yüreğine
Akıntıya karşı yüzme artık
Bırak kendini usulca
Rüzgârına kapıl
Nereye gideceği belli olmayan seline at kendini
Hadi artık küçük derem
Ayrıl kendi yolundan
Düşünme bu defa sonunu
Hadi küçük derem
Ak o’nun masmavi denizine
İster kırmızı bir balık ol içinde
İster yüreğine dolanmış yemyeşil yosun
Ama artık durma derem
Kalk git o’nun sevda denizine
Belki alır büyük dalgaları arasına
Belki de atar en derinlerinde saklı kuytulara
Sen yine de kalk derem
Kapıl o’nun sevda denizine

İçimi tuhaf bir keder kapladı. Saçlarımdan kokun gider gibi yaptı. Yüreğim acabalarla doldu… Elini koysana yüreğime. Akıtsana içindeki çiçeklerden, coşkuyla akan derelerden. Yüreğimi, ruhumu tuhaf bir keder kapladı. Geçer mi dersin? Geçmedi…

Ne büyük bir yanılgı farklı olduğunu sanmak..
Mevsimsiz ruhumdaki;
Bahar esintisi sanmıştım oysa ben seni
Yanıldım yine…
Kelimeler döküldü bir bir
Büyülü sanmıştım
Her biri yüreğime işler sanmıştım
Oysa büyü bozulup gerçek sözler çıkınca ortaya
Yıkıldı yüreğimde, senin adınla kurduğum şehir
Belki de hatadır tekrar bir yüreği sahiplenmek
Yüreğimi koyup yüreğine, sessizce olan biteni gözlemek
Su olup akmak vakti şimdi
Denizlere karışmak neyine senin
Usulca ak kendi yatağında
Büyük denizlerde gider özün
Şimdiden bulandırdı gülümsemeni
Oysa ben kocaman bir gülümseme oluruz sandım
Küçük dereler kendi yatağında güzel
Denizlerse yanıltır derelerin o küçücük kalbini
Hadi ak benim incecik ruhu olan derem
Denizler senin neyine
Yüzüne çarpan rüzgârdan
Bahar mı geldi sandın?
Köpük köpük olup da akarız mı sandın?
Hadi ak benim küçük derem
Dön kendi yatağına
Kanma büyük denizlere
Kenarında papatyalar olan kendi evine dön
Denizlere sevdalanmak senin neyine
Hadi küçük derem dönelim evimize…

Varlık ve yokluk arasındaki incecik çizgide konakladı sevdam… Her şey hem var hem yok gibiydi. Rengi belli değildi hiçbir şeyin. Sevdam, keskindi kokun..Saçlarıma işledi önce.. Rüzgar çıktı ve gider gibi yaptı..Kalır mı bu koku dersin? Kalmadı… Kalmasın…