Bir efsane gibi yaşadı. En uçtaydı aşklar, sevgiler, nefretler. Aldattı belki, belki aldatıldı. Hep hızlı çarptı, hep koştu durmadan. Yorulmak nedir bilmedi hiç. Bir an mola vermedi. Kızdı, hidde..
Bir an olsun unutsam kendimi, hayatımı, sevdiklerimi. Bir tek bedenim olsa yanımda. Hatta onu bile hatırlamasam. Gitsem, herşeyi unuttuğum bir yere. Yapamadıklarım, korktuklarım, yanlış olduğu iç..
Hep eksildim sen gittikçe. Bağırdım 'gitme ne olur' diye sessiz çığlıklarla. Anlamadın. Gittin umarsızca. Yalnız bırakıp beni hayatın kollarına. Hayat bir yoldaş olmadı bana. Üzdü, kırdı beni. İsteme..
İnsanın yüreğindeki en ufacık sevgi ve insaniyet duygularına kadar kaybettiren, insanlar var şu hayatta. İnsanlıktan nasibini almamış sevgi fukaraları. İnsan kelimesinin hiçbir şekilde yakışmadığı, ..
Saklandı içine. Kimse bulamazdı onu artık. Hep acılar, hep hüzünler... Artık çok yorulmuştu. Hayat sadece acı mıydı? Neden hep mutluluklar kısa sürerdi? Yoksa acılar mı uzatır zamanıda, mutluluklar ..
Neydi acıtan bu kadar yüreğini. Karmakarışık düşünceler yumağında ilerliyordu düşünceleri. Belki çaresizlik, belki yorgunluktu onu böyle hissettiren. Belkide yalnızlıktı. Öylesine karanlıktı ki d..
Alışkanlık haline gelmesin aşkınız, sevdikleriniz. Heyecanını yitirmek demek alışmak. Yarısını kaybetmek demek.İnsan alıştıkça unutuyor. Alıştıkça boşveriyor. Ne de olsa hiç gitmedi. Gitmez artık..
Özlemek!..Ne çok özleriz herşeyi. Aslında her dakika, her an özleriz. O kadar çoktur ki özlenecekler, bazen unuttuklarınız bile olabilir.İlkokula başlarız büyük bir heyecanla, yine özleriz...
Paylaşımlarımız ne kadar eksik hayatta. Eksik sunuyoruz hayatı, hem kendimize, hem sevdiklerimize. Oysa ne büyük bir pay var herkes için. Oysa ne kadar cömert hayat hepimize. Ama kaçımız bun..
Almanya doğumluyum. Kocaeli'de oturuyorum. Üç yaşında bir oğlum var. Anadolu Üniversitesi Kamu Yönet..