Özlem sesini duyamadıklarını, yüzünü göremediklerini, elinin erişemediklerini anımsatır kalbe. Sevdiklerini hatırlatır. Kalp hatırladıkça sadece özler ve der ki; ”Keşke zamanı geri alabilsem,..
İnsan güzel olan her şeye çok çabuk alışıyor. Güzel hissettiği ve güzel vakit geçirdiği insanlara, yerlere, zamanın güzelliğine, rahatlığa, lükslere çabuk alışıyor. İnsanı mutlu eden her şeye insan..
Nasıl olsa geçer, diyerek ötelediklerim varmış meğer... Zamana yaydığım, oluruna bıraktığım.. Balon misali ipini çözüp göklere saldığım düşünceler varmış.. Hepsinin yazma vakti gelmiş.. Çünkü hiçbi..
Koca bir ömrü mutluluğun peşinden koşarak geçirirken aslında hayatımızdaki en büyük mutluluğun küçük anların birikiminden olduğunu unutuyoruz. Toplumun ve çevrenin bize yüklemiş olduğu mutluluk kri..
Ne hayatın bize sunduğu ailemizi ne de ailemizin bize sunduğu hayatı kendimiz seçiyoruz. Canımıza can veren anne babalarımız bizim varoluşumuzun temeli. Her ikisinin de yeri, rolü ve varlığı benliğ..
Sevgili İzmir... Sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olmayacağım. Belki gün gelir burda olmaya da bilirim. Ama ben nereye gitsem seni de yanımda taşıyacağımı biliyorum. Sana yıllar ö..
Adam kadına bir şarkı açtı ve sessizce yanına uzandı. Son defa sarıldılar. Kadının gözlerinden akan yaşlar adamın yanağına değdi. Kadın gitme, dedi. Adam bırak gideyim, dedi. Kadı..
Son bir kaç cümle söylemeliydim belki. Konuşmayı denemek lazımdı. Kendimi ifade etmeliydim belkide. Belki ifadenin gücünde bir çok şey kazanacaktık. Birbirimizin kalbini örneğin, dikkatini, samimiy..
Ne kadar basit hayatlar yaşıyoruz aslında. Hedeflerimiz var; Okul bitirmek, meslek sahibi olmak, ev sahibi olmak, evlenmek, anne/baba olmak ve yaşantımızı bir bütün olarak tek bir döngüde oturtmak...
Yaşamı hiç bitmeyecekmiş gibi yaşarken, aslında biteceğini bilerek yaşamak belki de insana verilmiş en büyük cezadır; hayatı elinde tutamamak ve daima ona ne sığdıracağının arayışında olmak. Güneşi..