Hep aynı olmuyor işte, Duygu dünyanda farklılıklar yaşayabiliyorsun. Bazen kapanıyorsun dört duvar arasına, Hiç kimse gelmese, Hiç kimse kapımı çalmasa, Hiç kimse ile konuşm..
Eymir'e gitmek ya da gitmemek arasında kaldım.Gitmezsem pişman olacagımı biliyorum... Onun için ya allah.. ya bismillah demek lazım, cumartesi günü doğru Eymir'e gidiyorum ailemle birlikte.Bak..
Kapı açılıyor, Ve sen giriyorsun içeri... İçimden usulca kanım çekiliyor... Gözlerinden.. Ellerinden, Gülüşünden tanıyorum seni. ..
Uzanıp perdeyi camın yarısına kadar çektim.. Gögün yarısına kadar yükselmiş bina var şimdi gözümün önünde. Evimin arka tarafı buraya bakıyor..''Ne kadar ruhsuz Ve.. Ne kadar lüzumsuz bir yere yapılmış..
Şu medyayı oyalamak ne kadar kolay ve tabii ki bizleri de.... Biri çıkıp ortaya bir top atıyor.. O topla bayagı bir oyalanıyoruz... Topu birbirimize atıp atıp bayağı bir egleniyoruz.. Herkes bir şey s..
Kolkola girmiş, soğuktan kaçıyorduk beraber.. birden onun beni frenlemesiyle beraber durduk ve arkadaşım yolumuzun üzerinde karşılaştıgımız ufak tefek kadına benim de şahit oldugum bir olayı anlatmaya..
Küçük bir vedalaşma sahnesinden sonra neredeyse ağlayarak bindi otobüse... ne zaman ağlayacak olsa ağlamamak için dudaklarını ısırırdı sürekli… o an da öyle yaptı….Alnının tam ortasındaki damar be..
Bugün.. çocuk gülüşlerinin yüzünden eksik olmaması gereken bir gün.. Bugün .. bana armagan edilişinin günü.Bugün üzüntülerimin, seni bekleyişlerimin sonsuz mutlulugum karşında, Dize geldiğ..
Sevdiklerimiz üzülmesin diye, bazen onlara, onların duymak istediği yalanlar söyleriz.. Beyaz yalanlar.. Durum kurtarma adına yaparız bazen kıvırıveririz.. Hatta olayı kendi lehimize çevirebiliriz de ..
Hayatın, çok da fazla üzmediği çocuklarından biriyim belki de... Mamafih her zaman da sırtımı sıvazlamadı. Her zaman da başımı okşamadı... Başımı koyduğum yerde izler de kaldı.