Çok fazla bir beklentim yoktu Milliyet Bloğa ilk girdiğimde.Tesadüfen fark etmiştim. Zaten yıllardır yazıyordum ve yazılarım, fikirlerim netlik kazanacaktı. Benim için yazmak çok önemlidir. Hiçbir za..
Ben cidden bu blog işinden sıkılmaya başladım. O zaman yazma diyebilirsiniz. Yanlış anlaşılmasın yazmaktan değil, blogdaki kapışmalardan sıkıldım. Hep aynı kısır döngü içindeyiz. Aynı konular farklı ..
Büyük bir hevesle yazımı yazıyorum. Çünkü bana göre çok önemli konular bunlar. Herkes okuyacak ve bir çok yorum alacağım sanıyorum. Çok etkili, günün önemli olayı ve ısrarla üzerinde durulması gereke..
Evet bildiniz 200. blogu yazıyorum ve bu sefer sayıyı kaçırmadım. Arada bir böyle yıldönümü gibi yazılarda hep kendimi eleştiriyorum. Bu sefer herkesi eleştireceğim. Yazmanın benim için önemini biliyo..
Bütün gün çalışıyorum. Her türlü insanla karşılaşıyorum. Gözlerinde hırs, büyüklenme, benmerkezcilik gördüğüm insanlardan özellikle kaçıyorum. Konuşup, sohbet edebileceğim insanlar arıyorum. İyi ni..
Canım sıkkın bugün. Bazı şeylere çok geç kalmış gibi hissetmeye beşladım birden. Sabah uyandım ve sanki hayatım bitmiş gibi oldum. Neden bilmiyorum. Oysaki yapacak çok işim var. Hala saz, gitar, kan..
Hayata ne kadar hazırım bilmiyorum. Neler yapabilirim, nereye kadar yapabilirim ? Yeni bir depremi kaldırabilir miyim?En büyük isteğim bir yerde ölene dek kalabilmek .Fakat nedense mümkün olmuyor..
Bu iktidar beni çok yoruyor. Bilgisayarın başında arpacı kumrusu gibi düşünüp duruyorum. Hakkın, hukukun, demokrasinin olduğu bir cumhuriyette mi yaşıyorum yoksa kellelerin uçtuğu saltanat döneminde..
Yazmak ne kadar masumane bir olay. binlerce yazı yazan, fikirlerini belirten insan var. Neden günlük hayatta bundan kaçınıyoruz? Yazarken dikkat ettiğimiz kadar, konuşurken neden dikkat etmiyoruz? D..
Düğünümüz var bizim üç gün sonra. Tatlı heyecanlar, tatlı yorgunluklar geziniyor saatlerimde, gözlerimde. Pırıl pırıl güneş gibi gözlerine baktığımda, küçük çocuğu görüyorum her defasında. Küçük bi..