Garip çelişkiler

“Biz”.
Kimdir “biz”?
Ben pek bir anlam veremedim şu “biz” kelimesine.

Günümüz Kemalistlerinin garip bir çelişkisidir.
Hem Osmanlı’ya ilişkin bir reddi miras ideolojisi oluştururlar, hem de Osmanlı’nın günahlarına gayretkeşlikle sahip çıkarlar.
Ne garip bir çelişki.
Ne garip bir durum.

Acaba Mustafa Kemal, milli mücadele döneminde, İttihatçiliği red etmemiş miydi?
Yoksa yanlış mı biliyoruz?
Ve o ittihatçiliğin, milli mücadeleye zarar vereceğini söylememiş miydi?
Milli mücadele döneminde, “İtithatçilik yoktur” anlayışı benimsenmemiş miydi?

Tekrar soralım “biz” kimdir?

Bence Osmanlı halklarının Türk, Kürt, Ermeni ve diğer halkların bir biriyle hiçbir zaman alıp veremediği olmamıştır.
Ancak egemenlerin çıkarları söz konusu olursa “biz” kavramı devreye girer.
Ve kendisini, Osmanlı egemen sınıfı ile özdeşleştirenler için “biz” tabiri kullanılabilir.
Egemenler tarafından hedef saptırılmadıkça, halkların hiçbir şekilde bir biri ile alıp veremediği bir şey olamaz.

Tabi burada Türk burjuva devriminin tepeden inme bir şekilde vücut bulmasının önemli bir ayraç oluşturduğunu düşünüyorum.
Her ne kadar Türk burjuva devrimi, tepeden inme olsa da özünde İttihatçiliği reddeden bir lider devrimin başındaydı.
Ama aynı İttihatçi zümreler ve tetikçileri İzmir’de kendilerini ortaya bir kez daha koymuşlardı.
Belki bu günkü Kemalist arkadaşlar bilmiyorlardır.
Bir kez daha hatırlatalım istedik.
Mustafa Kemal’e İzmir suikastini düzenleyenler İttihaçilerin ağa babaları değil miydi?
İsimlerini de sayalım.
Ziya Hurşit, Gürcü Yusuf, Laz İsmail, Çopur Hilmi.
Ziya Hurşit’in bu konudaki ifadeleri bellidir.
Bakın yargılananlar arasında kimler var.
Ali Fuat Cebesoy, Kâzım Karabekir, Refet Bele, Bekir Sami Kunduh, Cafer Tayyar Eğilmez, Vasıf Karakol, Rauf Orbay.
Ya idam edilenler.
1. Ziya Hurşit, eski Lazistan milletvekili
2. Laz İsmail
3. Gürcü Yusuf
4. Çopur Hilmi
5. Şükrü Bey, İzmir milletvekili
6. Ayıcı Arif, Eskişehir milletvekili
7. İsmail Canbulat, İstanbul milletvekili
8. Sarı Efe Edip
9. Abdülkadir Bey, eski Ankara milletvekili
10. Kara Kemal, Eski Gıda bakanı
11. Abidin Bey, Saruhan (Manisa) milletvekili
12. Halis Turgut bey, Sivas milletvekili
13. Rüştü Paşa, Erzurum milletvekili
14. Hafız Mehmet Engin, Trabzon milletvekili
15. Albay Rasim Bey, emekli Albay
16. Cavit Bey, eski Maliye bakanı
17. Hilmi Bey, Ardahan milletvekili
18. Nail Bey, İttihat ve Terakki fırkası sorumlu sekreteri
19. Doktor Nâzım Bey, İttihat ve Terakki fırkası ileri geleni

Dikkat buyurunuz isimlere ve açılımlarına.
Bir dönemin İttihatçi çetesinin mensuplarıdır bir çoğu.
Ya önemli bir görevdedir İttihat ve Terakki Partisinin içerisinde, veya tetikçidir bu isimler.
Amaçları neydi muhteremlerin?
Kuşkusuz post kavgası da denebilir.
Ama bir gerçek vardır ki o da bellidir.
İttihatçiliği tekrar hakim kılmak.

İşte anlamadığımız budur.
İttihat ve Terakki’nin günahlarına sahip mi çıkacağız?
Yoksa İttihat ve Terakki’nin günahlarını mahkum mu edeceğiz?
İttihatçilerin iktidarda olduğu dönemlerde bir çok püsküllü belanın Teşkilat-ı Mahsusa tarafından örgütlendiği zaten açıktır.
Ve halen bir kesim, o dönemin bir çok pisliğinin üstünü garip bir şekilde örtmeye çalışıyor.
Neden?

http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=88562

Veya şöyle de düşünülüyor olabilir.
Olan olmuştur.
Neden bunlar tekrar gündeme getiriliyor?

Evet, olan olmuştur.
Lakin elin oğlu hesap soruyor işte.

Ne yapacağız?
Üstünü örtmeye devam mı edeceğiz?
Yoksa bu konuları enine boyuna tartışacak mıyız?
Ve doğruya ulaşma çabası içerisinde olmayacak mıyız?

Hemen bir noktaya dikkat çekelim.
Bu gibi konular gündeme geldiğinde “bu işlerde emperyalistlerin parmağı vardır” klasik söylemini gerekçe göstermek doğru değildir.
Geçmişte Osmanlı egemen sınıfının ve gerekse de günümüzde onların mirasına sahip çıkan egemenlerin sorumluluğunu göz ardı edemeyiz.

“Biz” halkların birbirimizle alıp veremediğimiz bir şeyimiz yoktur.
Olamaz da.
Olmamıştır da.