Terkedilenler

"Sana gitme demeyeceğim / Ama gitme Lavinia" *

Bazen gitmenin en doğru olduğu haller vardır. Tek çözümdür gitmek! Sevdiğini terk etmek... Bunu sevdiği için yaptığını söylese de aslında kendisi içindir.

Ve geride kalan hep cam kırıkları içinde yaşar. Nedendir bilinmez, yazılan tüm güzel şiirler hep terk edenlerin ardından yazılmıştır.

Anna Karenina, ardında kocası ve küçük oğlunu bırakarak gittiğinde hepimiz onun aşkına saygı duyduk. Mutlu olmasını istedik. Hiç birimizin aklına gelmedi geride bıraktıkları. Madalyonun öteki yüzü bizi hiç ilgilendirmedi...

Terk edilenlerin acısını duymak istemedik! Anna Karenina kendisini bekleyen korkunç sonu nasıl hak etmediyse, kocası ve oğlu da terk edilmeyi hak etmemişti.

Mutlu olmak için terk ettiğimiz gibi, O'nun mutlu kalmasını istediğimiz için de terk ederiz. Ve terk etmek gitmekle sınırlı değildir aslında. Bir insanı yanında kalarak da terk edebilirsiniz.

Bir tür geçmişle yüzleşme gibi algılanan Sandor Marai'nin "Yürek Yangını" , biri giderek diğeri kalarak onu terk eden iki erkeğin ardından ölümcül bir yalnızlığa katlanan Krisztina'nın öyküsüdür aslında.

Yanında kalarak terk etmek belki de en kötüsüdür.

Bir nefes kadar yakınken çok uzaklarda olmak... Dokunmak istediğinde elini sürememek ve sesini duyuramamak konuştuğunda... Aynı çatı altında, aynı masa üzerinde, aynı yatak içinde yabancı olmak!

Ve nedendir bilinmez, en güzel şarkılar hep gidenin ardından yazılır. Kalanlar ise hep cam kırıkları içinde yaşar. Kimseler bilmez....

*Özdemir Asaf / Lavinia