70 Kuşağı

Elektriklerin sıksık kesildiği, gaz lambasında mum ışığında ders çalışan 70 kuşağıyız. Şimdiki nesil gibi bilgiye ulaşmamız kolay değildi. Gaz bitmesin diye mum ışığında veya sobanın ateşine iyice yaklaşarak hatta perdeleri açarak ay ışığında zorluklarla da olsa birşeyler okumaya çalışırdık. Bilmediğimiz soruları ansiklopedileri karıştırarak bulurduk! Bulamadığımız soruları yakın çevremizin okuma yazması çok fazla olmadığından üniversite okuyan abi ablalardan yardım isteyerek ödevlerimizi yapardık.

Eğitimin dayakla yapıldığı dönemlerdi. Derse geç kaldığında, ödevini yapmadığında veya yaramazlık yaptığında dayak yenilen dönemlerdi! Öğretmenimizi iyi dinlemek zorundaydık, soru sormaya korkardık. Bir kere anlattığında anlamak zorundaydık anlamadıysak ayrıca bunu bize anlatacak kimse de olmadığından başarımız iyi bir dinleyici olmamıza bağlıydı.

Evlerde odun-kömür sobaları yakılırdı. Her kış geldiğinde kamyon ile kömür veya odun alınıp evin yanındaki depoya yığılırdı. İdareli olarak kullanmak zorundaydık bundan dolayı yatakta battaniye içinde otururduk. Güzel yanları da vardı sobanın örneğin patates, kestane, kek, börek pişirilir, çay sobanın üstünde pişirilir banyo suyu ve sıcak su hazır olsun diye üzerinde güğümle dolu su olurdu.

Sokaklarda oynardık akşama kadar, ailemiz bizi hiç merak etmezdi acıkınca eve gidip ekmek arası sandviç alırdık sonra hava kararana kadar oynamaya devam ederdik. Hava kararınca dönmemişsek hala eve, annemizin bizi çağıran sesini duyardık. Komşuların bahçesinden meyve ağaçlarına dalınıp meyve toplanırdı. Annelerimiz komşu bayanlar ile kapı önlerinde oturur sohbetler ederdi.

70 kuşağının doğduğu dönemler bilginin eksik ama masumiyetin en çok olduğu dönemlerdi. Gelecekte de bugünleri aynı şekilde değerlendirecek 2000 doğumlular, her dönemin güzel ve kötü yanları vardır bende kısacık da olsa o günleri bir bakış atmak istedim.